Wyspa jak rogalik

A Ciutadella?

- To piękna, arystokratyczna siedziba – mówią zwolennicy typowo hiszpańskich klimatów, labiryntu wąskich uliczek i zaskakujących zaułków, ocienionych placyków, gdzie seniorzy siedzą na ławeczkach w cieniu palm i obserwują ulicę. W święto San Juan, przypadające na 23/24 czerwca, ulice Ciutadelli są przystrojone i wysypane trocinami, tak by kopyta końskie się nie ślizgały podczas jazdy minorkańskich jeźdzców, paradujących w czarnych odświętnych strojach na czarnych koniach rasy minorkańskiej. Tę fiestę transmituje jeden z kanałów telewizji hiszpańskiej. Miejsce akcji: Plaça d’es Born, gdzie wznosi się pomnik poświęcony ofiarom tureckiego najazdu w 1558 r. Ajuntament, czyli ratusz z blankami stoi  naprzeciwko rzędu wspaniałych prywatnych rezydencji z XIX w., wzniesionych przez ród Torre-Saura. Niektóre z rezydencji są właśnie restaurowane. Po schodkowej uliczce można dostać się do portu z barami i kawiarenkami. Warto zatrzymać się w wytwórni butów Ilonga. Buty są miejscową specjalnością – mają niespotykany oryginalny fason – sporządzone są z miękkiej skóry barwionej na wszystkie kolory, a podeszwa wykonana jest z opon samochodowych.  Ci którzy je noszą, mówią, że nie ma wygodniejszych butów.

Miejscowi szewcy – dizajnerzy idą za modą i klasyczny kształt buta z paskiem na pięcie i zabudowaną stopą, ozdabiają fakturą i kolorem. Nie są to najtańsze buty – na płaskiej podeszwie kosztują minimum 25 euro, na modnej koturnie powyżej 50 euro.

Przy drodze głównej do Ciutadelli, 40 kilometrów od wybrzeża, w szczerym polu, znajduje się największa atrakcja Minorki - Naveta des Tundos. To komora pochówkowa – najlepiej zachowana i najstarsza w Europie – ma ponad trzy tysiące lat, pochodzi z epoki brązu. Był to prawdopodobnie megalityczny grobowiec w kształcie odwróconej łodzi, który służył do grzebania zmarłych wraz z ich osobistymi rzeczami – przy tej navecie  znaleziono naczynia garncarskie, z brązu guzy i zapinki. Do navety trzeba podejść od strony  szosy kilkadziesiąt metrów w głąb pola otoczonego siatką. Zwiedzane grobowca jest bezpłatne.

Ślady antycznych cywilizacji można znaleźć na wyspie w wielu miejscach – w oddalonym o kilkanaście kilometrów Talati de Dalt znajdują się pozostałości talajockiej osady, jednej z wielu na wyspie, w zachodniej części Minorki zachowała się część  prehistorycznej osady Son Catlar, która powstała w epoce brązu.

Murki bez zaprawy i ser currado

Podróżować po Minorce jest łatwo – klimatyzowane autobusy poruszają się po wytyczonych trasach bez opóźnień, a cena biletu nie przekracza 2,5 euro. Jadąc z jednej miejscowości do drugiej zobaczymy wiele murków z kamienia, które dzielą pola oliwkowe, domostwa, oddzielają szosę od pól. To kolejna specjalność Minorki – murki stawiane są bez użycia zaprawy, układa się je kamień na kamieniu, co nie jest łatwą sztuką. Na wyspie tylko sto osób ją opanowało.

Minorka znana jest z wyrobu serów, nawet Francuzi przyjeżdżają tu na zakupy. Słynna jest ferma Sant Patrici leżąca nieopodal głównej drogi między Ciutadellą a Maó. Folwark ma dwustuletnią tradycję. Przez pewien czas był zapuszczony, lecz potomkowie jego założycieli postawili go na nogi. Aby rozsławić swoje wyroby serowe i wino, które tu sprzedają – ogłosili w Hiszpanii konkurs na rzeźbę o tematyce serowej. Napłynęło 300 projektów rzeźb, z których jury wybrało 10 do realizacji. Efekt tego konkursu stoi na polach fermy Sant Patrici i przyciąga turystów. Ser currado – niezbyt słony, najlepiej smakuje ze schłodzonym białym winem. Ale najpiękniejsze są tu jednak kwitnące na murkach oleandry..