Skazani na ból i niepełnosprawność?

Choroby reumatyczne wymagają długofalowego, odpowiedniego leczenia oraz stałej kontroli stanu zdrowia i reakcji organizmu na podawane leki. Chorzy muszą – pod groźbą zaprzepaszczenia wyników terapii – pozostawać pod kontrolą lekarza, który systematycznie sprawdza, czy nie trzeba zmienić sposobu leczenia.

Długi czas oczekiwania na wizytę

Ale nie tylko odległość, ale również długi czas oczekiwania na wizytę to zmora pacjentów. 14 proc. chorych na wizytę musi czekać minimum sześć miesięcy. Efekt? Z ankiety wynika, że w co czwarty pacjent w ostatnich trzech latach odwiedził specjalistę najwyżej trzykrotnie. Jedna wizyta w roku to zaś stanowczo za mało, by uznać, że choroba jest właściwie prowadzona. Tylko co trzeci ankietowany bywa u lekarza średnio 3-5 razy w roku.  

Pacjenci odpowiadali wprost: - Do lekarza idę wtedy, gdy jest wolny termin, a nie wtedy, gdy tego potrzebuję.

Inny problem, na który uskarżają się chorzy, to brak współpracy (lub kiepska współpraca) między specjalistą a lekarzem rodzinnym. Zdarza się, że ten ostatni nie chce wypisywać skierowań na badania, z którymi pacjent powinien zgłosić się na wizytę do reumatologa.

Trudny dostęp do lekarzy ma swoje konsekwencje już na początku choroby: według rekomendacji The European League Against Rheumatism (EULAR) postawienie diagnozy i rozpoczęcie leczenia powinno nastąpić optymalnie w czasie krótszym niż 3 miesiące od wystąpienia dolegliwości. Tymczasem co trzeci ankietowany czekał na diagnozę ponad 2 lata! W tym czasie zmiany zachodzące w organizmie stają się praktycznie nieodwracalne. Efekt? Wśród ankietowanych połowa ma orzeczenie o niepełnosprawności.