To warto wiedzieć, by powiedzieć potrzebującym!

Dodatek mieszkaniowy

Gmina może również pomóc w inny sposób, przyznając dodatek mieszkaniowy – jest to forma pomocy dostępna nie tylko dla seniorów. Może się starać o niego każdy, kto zajmuje lokal mieszkalny, nawet wówczas gdy np. tylko wynajmuje mieszkanie na wolnym rynku (pod warunkiem oczywiście, że ma zawartą umowę, a właściciel mieszkania podpisze odpowiedni wniosek, który musi zostać potwierdzony przez administrację budynku). Jest jeden warunek: mieszkanie nie może być zbyt duże. W przypadku osób samotnych limit wynosi 35 metrów kw. Dla dwóch osób limit to 40 metrów kw., dla trzech – 45 m kw. etc.  Jest wyjątek – jeśli w mieszkaniu mieszka osoba niepełnosprawna poruszająca się na wózku lub taka, która musi przebywać w osobnym pokoju, mieszkanie może mieć powierzchnię większą o 15 m kw. O dodatek można się też ubiegać, mieszkając w mieszkaniu nieco większym, jeśli łączna powierzchnia pokojów i kuchni nie przekracza 60 proc. powierzchni użytkowej mieszkania.

Kryterium dochodowe w przypadku dodatku mieszkaniowego jest określone jako procent najniższej emerytury: w przypadku osób samotnych jest to 175 proc., zaś w przypadku rodzin – 125 proc. w przeliczeniu na osobę. W 2012 roku najniższa emerytura wynosi 799,18 zł. Uwaga! Trzeba zliczyć wszystkie przychody, pomniejszone o składki odprowadzane do ZUS.

Dodatek mieszkaniowy może pokryć maksymalnie 70 proc. wydatków mieszkaniowych (czynsz, opłata za energię cieplną, wodę, wywóz nieczystości). 30 proc. wydatków beneficjent pokrywa z własnej kieszeni i – uwaga – musi to robić terminowo! Zaległości w opłatach są podstawą do odebrania prawa do dodatku mieszkaniowego!

Dodatek mieszkaniowy jest przyznawany na wniosek zainteresowanego, który trzeba złożyć w urzędzie gminy lub w ośrodku pomocy  społecznej (informacji, gdzie składa się wniosek, najlepiej poszukać w urzędzie gminy).