Widziane po latach

Pępek świata

Zakopane jest najwyżej położonym miastem Polski, ale czy wiecie, że ktoś,  kto spaceruje  po Krupówkach i stoi na skrzyżowaniu z  ulicą Kościuszki, tuż koło budynku poczty, znajduje się na wysokości 836 metrów n.p.m.? Stąd nie można odmówić sobie przyjemności rytualnego dreptania pod górę Krupówkami.  Oj wiele się zmieniło...Nie bywałych od lat w Zakopanem zaskakuje  nowy pasaż handlowy,  gdzie leniwie sączą się do ucha francuskie piosenki. Ma to swe uzasadnienie, bo liczne butki oferują głównie stroje francuskich markowych firm dla bardzo zasobnego klienta. Idąc dalej nie znajdziemy już legendarnego coctail baru. Jest oczywiście inny z zupełnie innym wystrojem wnętrza i w innym miejscu.

Bywalcy „Poraja” pod adresem Krupówki 50 też nie odnajdą dawnej restauracji. Na szczęście budynek zbudowany w 1887 roku według projektu Fryderyka Kallaya w stylu szwajcarskim nie zniknął z powierzchni ziemi, i na parterze nadal prowadzi się tutaj restaurację, ale w zupełnie innym klimacie. Ciemnobrązowy  drewniany pensjonat upstrzony jest reklamami i mieści w sobie liczne sklepy, księgarnie, a w piwnicy nawet galerię  sztuki. Nieopodal przy skrzyżowaniu Krupówek przygląda się temu wszystkiemu „mąż opatrznościowy” Zakopanego - hrabia Władysław Zamoyski. Oczywiście, nie sam osobiście. Tu w 2003 roku postawiono mu pomnik, autorstwa zakopiańskiego rzeźbiarza Michała Gąsienicy-Szostaka. A było za co! To hrabia Władysław Zamoyski nabył dobra tatrzańskie i sprawił, że  Morskie Oko włączono w granice ziem polskich, to dzięki niemu zaprzestano wycinki lasów tatrzańskich, zbudowano linię kolejową i szosę do Zakopanego.

Inne pomniki też opowiadają historię Zakopanego. Przed Urzędem Miasta przy ulicy Kościuszki 13 z torbą lekarską stoi doktor Andrzej Chramiec (1859-1039), pierwszy góral który zdobył wyższe wykształcenie. Jako lekarz klimatyczny, ale i społecznik, założył słynny Zakład Wodoleczniczy (tam Andrzej Dziuk współcześnie założył Teatr Witkacego). Przed Urzędem Miasta Zakopanego znajduje się jeszcze jedna rzeźba plenerowa. Miejscowi nazywają ją – jeszcze z czasów komuny „uchem naczelnika”. Tak naprawdę nazywa się „Orbita” Henryka Burzca, zakopiańskiego artysty i od dawna wtapia się w cześć  zakopiańskiego krajobrazu, ładnie  wygląda na tle rdzawych liści drzew.