Potęga marzeń

Zapytacie co takiego musi się zdarzyć, że farmaceutka i inżynier porzucają uroki i wygody miejskiego życia na rzecz obowiązków jakie narzuca mieszkanie na wsi i prowadzenie pensjonatu i domu?

Bieszczady nie tylko są ostoją dzikiej przyrody, zwierząt i roślin niespotykanych w innych regionach Polski, ale również tętniącą podskórnie mieszanką tradycji, religii i języków. Ten teren był jednym z najgęściej zaludnionych obszarów Galicji, na którym zgodnie żyli nie tylko Polacy, ale również Ukraińcy, Rusini, Ormianie, Niemcy czy Żydzi. Tragiczne czasy drugiej wojny światowej zmiotły ten świat z powierzchni ziemi, jednak wielokulturową energię i atmosferę tych terenów my odczuwamy na co dzień.

Zawsze lubiliśmy wspólne górskie wędrówki, a Bieszczady, to dla takich jak my, istny raj ! Zalesione stoki, bezkresne połoniny i ostre, skalne grzebienie. Jak już wyjadą wakacyjni turyści, pozostają cudownie puste. Tylko dla nas..

 

Tu wszystko ma buczynę w nazwie

Kupiliśmy 3 ha ziemi i zaczęło się: karczowanie, wywożenie śmieci, obsadzanie terenu bieszczadzkimi gatunkami roślin.

Coraz śmielej  myśleliśmy o budowie kameralnego, komfortowego pensjonatu. Już wtedy nazwaliśmy go Rezydencją Bukowy Dwór, bo w Bieszczadach wszystko ma buczynę w nazwie – i połonina, i przełęcz, a także przysiółki wsi. To dzięki jesiennym bukom kraina ta przybiera niesamowite barwy czerwieni, rudości i żółci, które tak chętnie fotografują amatorzy i profesjonaliści.

Chcieliśmy, by pensjonat nawiązywał do tradycyjnej regionalnej architektury, z dużymi spadzistymi dachami, ale w rozproszonej zabudowie, wszak dwór to nie nazwa budynku a całego kompleksu.

Kiedy córki  poszły na studia, uznaliśmy, że nie musimy już mieszkać w mieście i możemy zacząć budowę.

I udało się. Bukowy Dwór stoi, od kilku lat przyjmujemy gości.