Komu NFZ da dostęp do niestandardowego leczenia?

Są programy z zakresu leczenia zaawansowanego raka jelita grubego, niedrobnokomórkowego raka płuca, zaawansowanego włókniakomięsaka guzowatego skóry, mięsaków tkanek miękkich i ciężkich wrodzonych hiperhomocysteinemii.

30 czerwca wygasają programy terapeutyczne; zostaną one zastąpione – od 1 lipca – przez programy lekowe. W tej chwili trwa kontraktowanie tych usług przez NFZ i szpitale. Wiceminister Szulc zapewniał posłów, że resort zdrowia monitoruje zawieranie usług tak, by żadna z placówek, które w tej chwili prowadzi programy terapeutyczne czy leczenie chemią niestandardową, nie wypadła z listy i mogła dalej leczyć pacjentów.

Dostęp do niestandardowego leczenia nadal będą mieli m.in. chorzy z WZW typu B i C, rakiem piersi, nerki, hemofilią, stwardnieniem rozsianym. Chorego do programu lekowego będzie – tak jak do tej pory – kierował lekarz prowadzący. Ale tylko w niektórych przypadkach będzie to oznaczało faktyczne objęcie niestandardowym leczeniem. W przypadkach niektórych terapii – zwłaszcza tych najbardziej kosztownych – decyzję podejmuje bowiem komisja. Niektórzy pacjenci (zresztą tak jak do tej pory) muszą się liczyć z tym, że na objęcie taką terapią będą musieli czekać.

Problem w tym, że wokół programów lekowych narosło w ostatnich miesiącach wiele niejasności, a część lekarzy i pacjentów obawia się, że dostęp do programów i możliwość ich prowadzenia zostanie mocno ograniczona. Wiceminister Szulc przyznał w Sejmie, że niektóre kryteria kwalifikowania chorych do programów lekowych muszą zostać zmienione. Sztandarowym przykładem zaostrzenia kryteriów jest choroba Leśniowskiego-Crohna – zdaniem specjalistów z 450 chorych, którzy powinni być objęci programem lekowym, kwalifikuje się do niego jedynie dwóch, spełniających wszystkie warunki, w tym BMI poniżej 18, wysokie OB., zajęcie stawów etc. Lekarze z przekąsem mówią, że pacjent który rzeczywiście miałby spełnić wszystkie kryteria stawiane przez NFZ, kwalifikując się do programu de facto byłby martwy.