www.superstarsi.pl
Każdy pacjent ma prawo do leczenia bólu - jest to opisane w odpowiednich aktach prawnych np. Europejskiej Konwencji Praw Pacjenta, Karcie Praw Pacjenta. W rzeczywistości jednak nie wszystko jest tak proste jak opisane w aktach prawnych.
Przede wszystkim należy rozgraniczyć leczenie ostrego bólu po zabiegach operacyjnych od leczenia bólu przewlekłego. Leczenie bólu ostrego zazwyczaj nie stanowi większego problemu – chory po zabiegu operacyjnym przebywa w szpitalu, często na tzw. sali pooperacyjnej . Decyzja o stosowanych środkach przeciwbólowych, dawce, o tym jak często można tę dawkę powtórzyć jest uzależniona od rodzaju zabiegu, stanu pacjenta, ale też możliwości obserwacji chorego po zabiegu (sala pooperacyjna z pełnym monitorowaniem versus sala chorego na oddziale szpitalnym) – zawsze jest podyktowana zarówno komfortem chorego jak i zapewnieniem mu maksymalnego bezpieczeństwa.
W polskiej rzeczywistości leczenie bólu ostrego zazwyczaj nie budzi tak wielu wątpliwości. Niestety znacznie trudniej przedstawia się sytuacja chorych cierpiących z powodu bólu przewlekłego. Chory z takimi dolegliwościami, zarówno wywołanymi chorobą nowotworową jak i innymi schorzeniami przewlekłymi przebiegającymi z bólem (choroby reumatyczne, neurologiczne) w pierwszej kolejności szuka pomocy u lekarza rodzinnego.
Nic nie stoi na przeszkodzie , aby takie leczenie prowadzone było przez lekarza rodzinnego. Jeśli jednak lekarz ten ma wątpliwości, w jaki sposób poprowadzić terapię w przypadku konkretnego chorego, powinien skierować go do specjalisty . Każdy chory może poprosić lekarza rodzinnego o skierowanie do Poradni Leczenia Bólu lub skorzystać z pomocy specjalisty leczenia bólu poza systemem poradni finansowanych przez NFZ ( bez skierowania).