Obejrzyj z Wyjątkowym i Zołzą...

Mam takie same odczucia bo odwzajemnione uczucie to jak wygrana na loterii- uskrzydla

Nadal jestem pod wrażeniem filmu jaki wczoraj obejrzeliśmy. Film Clinta Eastwooda "Za wszelką cenę" z 2004 roku, w którym reżyser gra głównego bohatera obok Hilary Swank, na drugim planie mamy sławę kina M. Freemana. Obsada iście gwiazdorska wiec i gra na takim samym poziomie mnie nie zawiodła . Dramatyczna historia pewnej kobiety świata boksu pokazuje widzowi drogę od marzeń, pasji do sukcesu, za który nie raz przychodzi drogo zapłacić. Czy ta cena jest warta tego? Pytanie jakie się nasuwa każdemu kto oglądał ten film . Waga a na niej szale : pasja i cena tej pasji. Widz musi sam określić swój wybór i granice swej wytrzymałości . Film jest nieprzewidywalny, zaskakujący , nie znajdziemy w nim efektów specjanych za to przepieknie opowiedzianą historie życia bohaterów , pewnej pasji i szansy , za którą nie raz stoi ogromny ból, ale wart tego wszystkiego a może nie wart? Polecam ten film na prawde pochłania oglądającego.



Zmieniany 2 raz(y). Ostatnia zmiana 2013-08-26 15:54 przez ZolzaDupka.

Umówiliśmy się ze Zołzą, że oboje podzielimy się wrażeniami o tym filmie, jednak ona napisała już wszystko to, co ja miałem zamiar napisać.

Wspomnę tylko, że film żartami sytuacyjnymi po prostu rozbraja, na tym filmie częściej tarzałem się ze śmiechu niż na komediach, a jest to przecież dramat. Tak samo często film przygnębiał kalibrem problemów. Zamiast boksu można podstawić wszystko, ale boks uważam za świetny wybór, ponieważ, nikt z rodziny nie będzie pochwalał tego, że się okładasz pięściami, do celu będziesz dążyć sam/sama i tylko od Ciebie zależy czy się nie ugniesz i zostaniesz mistrzem. W filmie są zawarte pytania bez odpowiedzi, zapewniam, że w żadnym innym filmie nie spotkacie się z pytaniem, kiedy można umrzeć, w tak dosłownym znaczeniu.

Wczoraj obejrzeliśmy triller z 2001 roku "Inni" Alejandra Amenabar. Musze powiedzieć, że całkiem całkiem. Dawno nie oglądałam filmu, który dawkuje grozę, strach, który gra na widza wyobraźni bez specjalnych efektów typu duchy, krew, potwory . Znaleść tam można mgłę nastrój starego i wielkiego domu , rzadko spotykaną chorobę dzieci co sprawia dodatkową gre cieni, blask świec , kominka i ponurość kotar. Cała atmosfera tego domu jej mieszkańców , otoczenia trzyma widza w narastającym napięciu, w poczuciu grozy . Czy nie tego szukamy oglądając triller? Wspomne tu Nicol Kidman, która świetnie wciela się w rolę matki. Polecam obejrzenie tego filmu, który stał się inspiracją reklamy plusa

Dodam tylko zwrot fabularny, który robi z widza idiotę.

Rzymskie wakacje z roku 1953, wybija się ponad papkę serwowaną przez komedie romantyczne. Człowiek już zapomniał co to romantyzm, zapomniał, że da się bez seksu, bez wulgarności, spłycania uczuć można pokazać miłość. Nie uznaję tego gatunku właśnie dlatego, że trudno mi pojąć dzisiejszy świat w którym liczą się tylko rządze. Z tym filmem wróciła mi wiara w ten gatunek, gdyby było więcej filmów podobnych do tego zostałbym największym fanem komedii romantycznych.

Sam film posiada nietuzinkową fabułę, w której przez zbieg okoliczności sfrustrowana księżniczka i dziennikarz spotykają się, wspólnie przeżywając najpiękniejsze 24 godziny w ich życiu. Oboje skrywają przed sobą wielkie tajemnice, co rodzi serię prześmiesznych gagów sytuacyjnych, na widok których nie raz parsknąłem śmiechem.

Gra aktorska, to jeden z tych nielicznych filmów gdzie można wyciszyć zupełnie dźwięk i nadal orientować się w zdarzeniach przedstawionych w filmie, ponieważ wszystko jest wypisane na twarzach aktorów. Ten element już dawno wymarł w erze aktorów jedno-minowych (jak ja to nazywam) pokroju Bruca Willis’a czy Vin Diesel.

Obraz... Zakochałem się w czarno-białym Rzymie z tego okresu. Panorama miasta zniewala, architektonicznie i kulturowo. Reżyser nie szczędził statystów, dzięki czemu to miasto żyje swoim życiem. Dla tego jednego elementu wiem, że jeszcze nie raz wrócę do tego filmu.

Muzyka, klasyczna, wpasowująca się w akcje i idealnie podkreślająca uczucia bohaterów na ekranie.

Po obejrzeniu tego filmu zrobiło mi się smutno, nie tylko przez przejmujące losy bohaterów, ale także przez uświadomienie sobie, że gatunek komedii romantycznych wymarł już dawno temu.

Podsumowując już moją nieco przydługą opinię, film polecam absolutnie każdemu, w mojej prywatnej i subiektywnej ocenie 10/10. Są filmy, o których nie będę pamiętał już pod koniec tygodnia, są filmy które pamiętam nieco dłużej, wreszcie są filmy których nie zapomnę do końca życia, do ostatniej grupy zaliczam rzymskie wakacje.

Lubie ten gatunek filmów, ale "Wyjątkowy" ma wiele racji ten gatunek zmienił się z biegiem czasu . Zawsze pozostaną fani takich komedii romantycznych jak "Rzymskie wakacje" i ja do tych fanów należę. Oglądałam wiele takich filmów i wspominam z sentymentem aktora Gregorego Pecka, który był ulubionym aktorem mojej śp. mamy. Zawsze kiedy ogląda te jeszcze biało-czarne filmy przenoszę się w czas kiedy razem z mamą oglądałyśmy takie filmy, zawsze będę do nich wracać . Teraz rozumiem "Wyjątkowy" czemu na współczesnych komediach romantycznych gryziesz kapcie

Mieliśmy stary film a teraz kinowa świeżość - film z czerwca 2013 roku czyli dwumiesięczna nowość . Kryminał-thriller Loisa Leterriera "Iluzja". Zrobiony z wielkim rozmachem pełen sztuczek magicznych film. Scena akcji goni kolejną przez to świetnie się ogląda , nie ma czasu na nude w tym filmie .Twórczość z gatunku filmów o wielkim napadzie , pełen gonitw , napięć pomiędzy bohaterami, przeplatany humorem zaprasza do kin . Polecam

Pianista wstrząsający dramat Romana Polańskiego z roku 2002, obrazuje rzeczywistość wojenną w Warszawie na przestrzeni lat 1939-1945. Fabuła skupia się na losach młodego żydowskiego pianisty, który jest prześladowany zarówno przez Polaków jak i Niemców. Reżyserowi udało się bardzo dobrze pokazać zaszczucie Żydów podczas II wojny światowej.

Głównym przekazem było pokazanie Niemców, jako bestie i potwory, co reżyser całkowicie zrównuje z ziemią przy jednej z ostatnich scen gdy wysoko postawiony Niemiec nie dość, że jest wzruszony muzyką z pianina i przebacza występek to jeszcze mu pomaga.

W tle są wydarzenia historyczne, takie jak powstanie warszawskie.

Wielokrotnie sobie zadawałem pytanie czy gdyby Polska dysponowała taką technologią jak III Rzesza czy wtedy okazalibyśmy więcej miłosierdzia niż naziści?

Obraz w filmie jest bardzo realistyczny i wiernie odwzorowany, budynki są rzeczywiście zrujnowane po bombardowaniach i bombach, muzyka jest piękna.





Hołd oddany powstańcom warszawskim przez szwedzkich muzyków.



Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 2013-08-31 10:06 przez wyjatkowydupek.

Wczoraj obejrzeliśmy horror"Jeździec bez głowy" z 2000 roku Tima Burtona . Horror w starym stylu aż miło było odpocząć od scen komuterowych . Historia końca XVIII wieku, gdzie świat duchów , wierzeń łączy się z rzeczywistością mędrca, nauką. Dwa światy osadzone w czasach magii, ludzkich wierzeń owinięte kokonem romantyzmu. Lekki poruszający widza wyobraźnie z bohaterem , którego zagrał Johnny Depp. Polecam bo film w starym stylu , baśniowy , z przepięknymi krajobrazami , gdzie nawet mgła ma swój urok

Seksmisja, polska komedia z 1983. Fabuła filmu, z początku zagmatwana i chaotyczna tworzy jedną wielką całość. Każdy jej element został przemyślany i to doskonale widać podczas oglądania filmu. W roku 1994 dochodzi do zahibernowania dwóch śmiałków, których drzemka się nieco przedłużyła, o jakieś 47 lat i budzą się w roku 2044. Przez ten okres mężczyźni się wybili a kobiety odbudowały na nowo świat, po swojemu, bez zarazy, jaką są mężczyźni. Oczywiście wystarczy jakikolwiek styk z dwoma więźniami żeby kobiety zaczęły się zakochiwać.

W filmie jest ogromna liczba tzw. skrzydlatych słów: "Nas bohaterów? Prądem?", "Żeby z gołą baba nie można było w windzie?" i wiele innych.

Obsada filmu jest wyśmienita, z miejsca da się pokochać nieco grubiańskiego i pewnego siebie Maksa, w którego wcielił się Jerzy Stuhr, czy jego naturalne przeciwieństwo kulturalnego i nieśmiałego Alberta (Olgierd Łukaszewicz). Wszyscy aktorzy byli przekonujący i czuli swoje role.

Scenografia to futurystyczna baza podziemna, która tak jak całość filmu została przemyślana, pełna diodek i lampek, ale mająca też swój urok.

Muzyka to jedyny słaby punkt filmu, w dzisiejszych czasach pseudo elektronika z dźwiękiem nakręcanego bączka, wzbudzi co najwyżej uśmiech politowania.

Perełka polskiej komedii, obowiązkowy film dla wszystkich.



PS: Z chłopem źle i niedobrze, ale bez chłopa jeszcze gorzej.

"Doskonały świat" to film z 1993 roku Clinta Eastwooda. Dramat o pewnej przyjaźni chłopca z uciekającym więźniem. Co sprawia, że w takich warunkach (czyli uprowadzenie dziecka) może nawiązać się nić porozumienia ? Po obejerzeniu tego filmu nasunęło mi się jedno stwierdzenie że Butch grany przez Kevina Kostnera to nie jedyny więzień w tym filmie. Ludzie żyjący wydawać by się mogło w doskonałym świecie po za kratami też są więźniami własnych ograniczeń i słabości. Polecam sięgnąć po ten film

Chłopaki nie płaczą z roku 2000, to świetna polska komedia reżyserii Olafa Lubaszenki. Ze świetną obsadą, w głównych bohaterów wcielają się: Cezary Pazura, Maciej Stuhr, Mirosław Zbrojewicz. Fabuła filmu opowiada losy gangsterów i ofiary, która znalazła się w nieodpowiednim miejscu i w nieodpowiednim czasie. Film ten miał duży wkład w kształtowanie popkultury, do dzisiaj cytowane i naśladowane postaci z filmu świadczą o wielkości tego tytułu. Gagi sytuacyjne rozbrajają swoją bezpośredniością.

Filmy takie jak ten, któremu mało brakuje do perfekcji, zmuszają do zadawania sobie retorycznych pytań dlaczego kino polskie dzisiaj wygląda jak wygląda? Nasi aktorzy są najlepsi na świecie, a mimo wszystko dzisiejsze kino polskie dzieli się na dwa główne segmenty: komedie i dramaty. Komedie, najczęściej kalki amerykańskich, na których się albo płacze z głupoty reżyserskiej, albo śpi, lub dramaty, które wprowadzają w wisielcze nastroje. Przyszłość polskiej kinematografii wygląda naprawdę kiepsko.

Dobrze, że są jeszcze chwile w których mam ochotę pokazać film komuś z zagranicy i powiedzieć: Popatrz to jest polski film! Do takich filmów zaliczam chłopaki nie płaczą.

Chłopaki nie płaczą - piosenka.





Zmieniany 2 raz(y). Ostatnia zmiana 2013-09-22 14:12 przez wyjatkowydupek.

Wczoraj obejrzeliśmy fim z 1997 roku LEPIEJ BYĆ NIE MOŻE dramat- komedia - romans Jamesa L Brooksa z oscarową rolą Jacka Nicholsona i Helen Hunt. Gwiadorska gra - zasłóżony oskar. Film pełen humoru , pokazuje jak siła zwykłego uczucia miłości potrafi odmienić człowieka . Wydaje się że tematyka miłości jest juz znana , jakże mylne to zdanie bo tak jak miłość ten film potrafi zaskoczyć, nawet jeśli odbiorcą uczucia jest dziwak, który wywiera nieciekawe pierwsze wrażenie na widzu. Akcja jak kwiat z pąka rozwija sie w pięknego kwiata, który powala swym zapachem . Polecam na wieczór relaksu Mnie powaliły komplementy z tego filmu

Rain Man dramat z roku 1988 z Tomem Cruisem i Dustinem Hoffmanem. Film z ciekawą historią.

Fabuła opowiada losy dwóch braci, którzy zostali rozdzieleni w dzieciństwie. Charlie (Tom Cruise) to karierowicz, który dowiaduje się, że jego bogaty ojciec umiera i zostawia spadek po sobie wyrusza do swojego rodzimego miasta. Na miejscu okazuje się, że ojciec zostawił mu tylko rzeczy które miały wartość symboliczną, a wszystko inne przypisał na kogoś innego. Wściekły Charlie wyrusza w poszukiwania „swojego” majątku i spotyka swojego chorego na autyzm brata, w którym początkowo widzi tylko szybki zysk. Autyzm to bardzo ciężka choroba, wyzbywa się emocji, powoduje liczne natręctwa i u Raymonda (Dustin Hoffman) pozostawia jeszcze jeden objaw, błyskawiczne liczenie, operuje ogromnymi cyframi z wielką szybkością. Charlie postanawia wykorzystać ten fakt przy liczeniu kart w kasynie. W trakcie tułaczki Charlie pokochuje swego brata i zaczyna o niego walczyć, pieniądze schodzą na drugi plan. Jego brat robi ogromne postępy w walce z chorobą właśnie dzięki niemu.

Lubię filmy, które pokazują problemy jakie mają ludzie niepełnosprawni, ponieważ pozwalają mi lepiej zrozumieć niektóre rzeczy. Powinno być znacznie więcej filmów takie jak ten.