Klasyfikacje nadciśnienia tętniczego

Każda osoba z tzw. umiarkowanym nadciśnieniem, które nie będzie leczone, po 20 - 30 latach, osiągnie poważny, groźny dla życia stan, opisany w klasyfikacji WHO, jako stadium III choroby. Innymi słowy pojawią się u niej poważne, zagrażające życiu powikłania. Jeśli zaś ktoś choruje na nadciśnienie ciężkie (według klasyfikacji ISH), ale czuje się dobrze (a jest to możliwe!) i lekceważy leczenie, to w stadium III choroby (według klasyfikacji WHO - ) znajdzie się już za kilka lat.

Tak więc podział ISH mówi o ryzyku powikłań związanych z chorobą. I tak nadciśnienie łagodne lub umiarkowane niesie ze sobą mniejsze ryzyko powikłań – mogą się pojawić za 20 lat lub później. Nadciśnienie ciężkie i bardzo ciężkie, to poważne ryzyko powikłań – mogą wystąpić niedługo. Klasyfikacja WHO wskazuje, jaki uszczerbek na zdrowiu chory już poniósł z powodu nadciśnienia tętniczego.

Nadciśnienie pierwotne i wtórne

Na tym nie kończy się klasyfikacja nadciśnienia tętniczego. Lekarze wyróżniają jeszcze nadciśnienie tętnicze pierwotne, o nieustalonej przyczynie (najczęstsze, stanowiące 99 proc. wszystkich zachorowań na nadciśnienie) oraz nadciśnienie tętnicze wtórne, będące skutkiem innych chorób (np. chorób nerek, guzów nadnerczy, nadczynności tarczycy, zatrucia ciążowego, niektórych chorób neurologicznych, zażywania pewnych leków, np. antykoncepcji hormonalnej, nadużywania alkoholu, zespołu bezdechu sennego i innych).

Nadciśnienie wtórne, znacznie rzadziej spotykane niż pierwotne, bywa – w przeciwieństwie do pierwotnego – całkowicie uleczalne. Nadciśnienie pierwotne zaś musi być leczone od momentu rozpoznania przez całe życie.