Stadia choroby wieńcowej

Choroba wieńcowa może przebiegać w różny sposób: są na przykład osoby, które mają zmiany miażdżycowe w naczyniach wieńcowych, nie odczuwając żadnych dolegliwości.

Jeśli pojawiają się bóle wieńcowe wysiłkowe, mówimy o dławicy piersiowej lub dusznicy bolesnej (angina pectoris, bóle w klatce piersiowej o charakterze dławiącym lub duszącym). Jeśli bóle te występują niezbyt często, są wywoływane przez wysiłek fizyczny, ustępują w spoczynku lub po nitroglicerynie, da się z nimi jakoś żyć i funkcjonować to jest to tzw. stabilna dławica piersiowa.

Stan, w którym częstość i intensywność bólów ulega nasileniu, pojawiają się tzw. bóle spoczynkowe i nocne, które nie chcą szybko ustąpić, mimo przyjęcia pod język tabletki nitrogliceryny, określamy mianem niestabilnej dławicy piersiowej.

To stadium choroby wieńcowej jest wskazaniem do pilnej hospitalizacji, ponieważ może być zwiastunem zawału serca.

Zawał serca to stadium i równocześnie skutek choroby wieńcowej. Jest to martwica fragmentu mięśnia serca spowodowana przedłużającym się niedokrwieniem. Prowadzi doń zatkanie tętnicy wieńcowej, najczęściej przez skrzeplinę tworzącą się przy pękniętej blaszce miażdżycowej. Od kalibru zatkanej tętnicy (czy jest drobna, czy duża - zaopatrująca duży, czy też mniejszy obszar mięśnia serca) zależy wielkość zawału (martwicy) i jego skutki. Może to być niewielka blizna, lub też rozległe uszkodzenie lewej komory, powodujące jej niewydolność. Jednak także mały zawał serca powoduje nierzadko katastrofalne konsekwencje. Wskutek wyzwolonej przez niedokrwienie arytmii może bowiem dojść do zatrzymania krążenia i śmierci.