"Środa Seniora" w Teatrze Dramatycznym
Adres: | pl. Defilad 1 |
Miejscowość: | 00-901 Warszawa woj. mazowieckie |
Rozpoczęcie: | 2016-07-13 19:00:00 |
Zakończenie: | 2016-07-13 20:40:00 |
Wstęp: | 20 zł |
Wymagane zapisy: | tak |
Prowadzący(a): | Teatr Dramatyczny |
Organizator: | Teatr Dramatyczny m.st. Warszawy |
Molier/ Bergman
DON JUAN
Oto on – uwodziciel wszech czasów z latawcem zamiast serca. Inteligentny łowca wrażeń z naturalną skłonnością, by ulegać wszystkiemu, co go pociąga. Uwodzi, zniewala, kłamie, grzeszy. Ledwo zdołał uprowadzić z klasztoru Donnę Elwirę, a już planuje kolejną zdobycz i erotyczne chuligaństwa – porwanie zakochanej w innym niewiasty, uwiedzenie hożych wieśniaczek Karolki i Małgośki. Czy bezbożnik znajdzie w sobie odwagę, by stanąć twarzą w twarz ze Śmiercią?
Spektakl łączy historię słynnego Molierowskiego kochanka ze światem filmów Ingmara Bergmana. Dlatego motywy niewierności, miłosnej udręki i zwątpienia w istnienie metafizycznego ładu uzupełniają się, a spotkanie filmowej narracji ze stylistyką wykorzystującą lalki wkłada komedię Moliera w nieco inny kontekst.
Reżyseria: Ewa Piotrowska
Scenariusz: Marcin Bartnikowski
Scenografia: Marcin Bartnikowski, Marcin Bikowski
Lalki: Marcin Bikowski
Kostiumy: Ewa Woźniak
Muzyka: Anna Świętochowska
Kierownik produkcji: Natalia Mołodowiec
Obsada
ŚMIERĆ/KRYTYK: Irena Jun
DON JUAN: Marcin Bikowski
SGANAREL/BERGMAN: Marcin Bartnikowski
AKTORKA (ELWIRA, KAROLKA): Natalia Sakowicz
AKTOR (PIETREK, MAŁGOŚKA, DON CARLOS): Bartosz Budny
Krytycy o spektaklu
Przedstawienie ma myślowy sens, co teraz w teatrze post-dramatycznym (bez myśli, z nadmiarem audio-wizualnych efektów i amatorskiego aktorstwa bez rzemiosła) nie zdarza się co dnia. Zagrane i inscenizowane fachowo daje wiele do myślenia. Nie tylko o Don Juanie jako postaci legendarnej i literackiej, ale także o wielu szerszych postawionych tam problemach życia i użycia oraz z dziedziny filozofii, nauki, religii, sztuki.
AICT (portal Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych)
To spektakl utkany z gęstej siatki wzajemnych napięć znaczeniowych, finezyjnych aluzji i nawracających w zmienionej optyce motywów. I jakkolwiek łatwo dałoby się zreferować jego sensy przy pomocy tanich truizmów, cała jego siła tkwi właśnie w sposobie poprowadzenia opowieści i rzeczywistym oddziaływaniu na widza. Rwany rytm przedstawienia, naprzemiennie korzystający ze spowolnień, szczelnie wypełnionych dialogiem, wybuchów energii w sekwencjach fizycznych i autoironicznych scen lalkowych, nieustannie nabudowuje napięcie i duszną atmosferę. Im bardziej transowy się staje, tym klarowniejsze okazują się, nieoczywiste na pierwszy rzut oka, zestawienia tekstów i obrazów.
Pismo Teatr
Wystawione w porozumieniu z Josef Weinberger Limited, London za zgodą Ingmar Bergman Foundation www.ingmarbergman.se
DON JUAN
Oto on – uwodziciel wszech czasów z latawcem zamiast serca. Inteligentny łowca wrażeń z naturalną skłonnością, by ulegać wszystkiemu, co go pociąga. Uwodzi, zniewala, kłamie, grzeszy. Ledwo zdołał uprowadzić z klasztoru Donnę Elwirę, a już planuje kolejną zdobycz i erotyczne chuligaństwa – porwanie zakochanej w innym niewiasty, uwiedzenie hożych wieśniaczek Karolki i Małgośki. Czy bezbożnik znajdzie w sobie odwagę, by stanąć twarzą w twarz ze Śmiercią?
Spektakl łączy historię słynnego Molierowskiego kochanka ze światem filmów Ingmara Bergmana. Dlatego motywy niewierności, miłosnej udręki i zwątpienia w istnienie metafizycznego ładu uzupełniają się, a spotkanie filmowej narracji ze stylistyką wykorzystującą lalki wkłada komedię Moliera w nieco inny kontekst.
Reżyseria: Ewa Piotrowska
Scenariusz: Marcin Bartnikowski
Scenografia: Marcin Bartnikowski, Marcin Bikowski
Lalki: Marcin Bikowski
Kostiumy: Ewa Woźniak
Muzyka: Anna Świętochowska
Kierownik produkcji: Natalia Mołodowiec
Obsada
ŚMIERĆ/KRYTYK: Irena Jun
DON JUAN: Marcin Bikowski
SGANAREL/BERGMAN: Marcin Bartnikowski
AKTORKA (ELWIRA, KAROLKA): Natalia Sakowicz
AKTOR (PIETREK, MAŁGOŚKA, DON CARLOS): Bartosz Budny
Krytycy o spektaklu
Przedstawienie ma myślowy sens, co teraz w teatrze post-dramatycznym (bez myśli, z nadmiarem audio-wizualnych efektów i amatorskiego aktorstwa bez rzemiosła) nie zdarza się co dnia. Zagrane i inscenizowane fachowo daje wiele do myślenia. Nie tylko o Don Juanie jako postaci legendarnej i literackiej, ale także o wielu szerszych postawionych tam problemach życia i użycia oraz z dziedziny filozofii, nauki, religii, sztuki.
AICT (portal Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych)
To spektakl utkany z gęstej siatki wzajemnych napięć znaczeniowych, finezyjnych aluzji i nawracających w zmienionej optyce motywów. I jakkolwiek łatwo dałoby się zreferować jego sensy przy pomocy tanich truizmów, cała jego siła tkwi właśnie w sposobie poprowadzenia opowieści i rzeczywistym oddziaływaniu na widza. Rwany rytm przedstawienia, naprzemiennie korzystający ze spowolnień, szczelnie wypełnionych dialogiem, wybuchów energii w sekwencjach fizycznych i autoironicznych scen lalkowych, nieustannie nabudowuje napięcie i duszną atmosferę. Im bardziej transowy się staje, tym klarowniejsze okazują się, nieoczywiste na pierwszy rzut oka, zestawienia tekstów i obrazów.
Pismo Teatr
Wystawione w porozumieniu z Josef Weinberger Limited, London za zgodą Ingmar Bergman Foundation www.ingmarbergman.se
Film
Wyszukaj w Informatorze
Kiedy wybrać pieluchomajtki, a kiedy...
W przypadku nietrzymania moczu bardzo ważna jest odpowiednia ochrona – nie tylko dla...