Najtańsza forma terapii, relaksu i kontaktu z innymi ludźmi

Ani przebrana, ani przemalowana

Wyglądam jak wyglądam. Po plaży chodzę nadal w bikini, bo nic mi nie wisi i nic nie sterczy – śmieje się Wika, która przy 160 centymetrach wzrostu waży 53 kilogramy.– Zawsze oddam kotlet za ciastko tortowe - deklaruje. Według niej strój wyraża podejście do życia. Gdy idzie grać, ubiera się tak, by nie rzucać się w oczy. Nikogo nie naśladuje. Lubi elegancję sportowo-wizytową. Nosi rzeczy, w których dobrze się czuje: głównie czarne spodnie-rurki, kamizelki, stonowane kolorystycznie podkoszulki. Nie lubi się malować, ale podkreśla rzęsy, no i trochę pudru na nosie jest konieczne. Dba, by nie być ani przebraną, ani przemalowaną. – To inne panie na sali mają błyszczeć, nie ja – wyjaśnia.

W absolutnej ciszy

Co robi, kiedy nie gra? Zamyka się w domu i niczego nie słucha. – Nie oglądam nawet telewizji, cieszy mnie absolutna cisza. – Czytam książki i prasę, bo lubię wiedzieć, co się w świecie dzieje – opowiada. - Jeśli już puszczam muzykę, to głównie Czajkowskiego i Vivaldiego – zdradza. Wyciszenie trwa niedługo. Zawsze można przestawić meble czy przemalować ściany. - Uwielbiam zmiany. Wierna jestem tylko marce perfum.

Wika Szmyt – gra trzy razy w tygodniu (we środy, soboty i niedziele) w Warszawie w pubie „Bolek Nowy”, jest bohaterką filmu dokumentalnego „Wika” w reż. Piotra Małeckiego, pokazywanego na Festiwalu Filmów Optymistycznych „Multimedia Happy End”,  jej postać wzbudziła zainteresowanie nawet w Hong Kongu, skąd przyleciała ekipa filmowa robić o niej film. Występowała na IV Kongresie Kobiet Polskich, dostała nominację do nagrody „Wdechy 2012” w kategorii „Człowieka Roku 2012”.

* samplowanie – (z ang. sampling) – użycie fragmentu wcześniej dokonanego już nagrania muzycznego, nazwanego samplem przy użyciu samplera (urządzenie) lub komputera.

 ** skreczowanie  ­-  zmiana prędkości odtwarzania płyty oraz dodawanie atrakcyjnych pogłosów.