Gdy ząb trze o ząb może boleć głowa

Choroba okluzyjna polega na nieprawidłowym kontakcie pomiędzy zębami szczęki i żuchwy, co powoduje nieprawidłową pracę stawów skroniowo-żuchwowych oraz stałe napięcie mięśni. Nieprawidłowe stykanie się ze sobą zębów  sprawia, że w mięśniach twarzy, które odpowiadają za otwieranie i zamykanie ust, dochodzi do silnych napięć i skurczy, zgrzytania i zaciskania zębów, co może powodować bóle, m.in. głowy czy skroni. - Dla zrozumienia tego destrukcyjnego mechanizmu należy sobie wyobrazić, że jeden z zębów jest „wyższy” od pozostałych (za wysoka korona protetyczna, wypełnienie, przechylony ząb w wyniku utraty zęba znajdującego się obok). Aby uzyskać pełny kontakt i ominąć „przeszkodę”, przy użyciu naszych mięśni poruszających żuchwą, jest ona wysuwana do przodu i zsuwa się po przedwczesnym kontakcie. W ten sposób dochodzi do ciągłego, niefizjologicznego napięcia mięśni, nadwerężenia w stawie skroniowo-żuchwowym, a także nienaturalnego tarcia zęba o ząb - mówi lek. dent. Michał Ganowski z Centrum Stomatologii Luxdentica w Krakowie. 

Choroba okluzyjna: przyczyny, objawy, lleczenie

Choroba okluzyjna może dotknąć każdego bez względu na wiek i płeć, zwłaszcza, że jej początek może dać utrata choćby jednego zęba (co powoduje niewłaściwe przyleganie łuku zębowego górnego i dolnego), a nawet zbyt wysokie wypełnienie, co jest jedną z częstszych przyczyn nadwrażliwości na temperaturę, nagryzanie, a także zwiększonej ruchomości zęba. Przyczyną może być też anatomiczne niedopasowanie zębów czyli tzw. wady ortodontyczne.

- Dziś choroba okluzyjna najczęściej powoduje utratę zdrowia jamy ustnej i jest najbardziej rozpowszechnionym problemem wśród pacjentów trafiających do gabinetu stomatologicznego. To przez nią tracimy zęby, odczuwamy dyskomfort oraz ból okolicy jamy ustnej i twarzy. Problemy okluzyjne są uważane za główną przyczynę bólów głowy niewiadomego pochodzenia - dodaje stomatolog.

Leczenie choroby okluzyjnej, w zależności od źródła schorzenia, polega m.in. na korekcie wady zgryzu, odbudowie ubytków, założeniu nowych koron. Obecnie coraz większą rolę odgrywają fizjoterapeuci oraz osteopaci, którzy poprzez zabiegi relaksacyjne na silnie spiętych mięśniach poruszających żuchwą pomagają w zwalczaniu bólu.

Bruksizm: przyczyny, leczenie

Podobne objawy towarzyszą innemu schorzeniu zwanemu bruksizmem, który często bywa mylony z chorobą okluzyjną. Objawy w obu przypadkach są takie same, inne jest natomiast podłoże oraz różne są metody leczenia. - Bruksizm to mimowolna aktywność mięśni poruszających żuchwą, prowadząca do tarcia, zgrzytania (bruksizm ekscentryczny) i zaciskania zębów (bruksizm centryczny). Etiologia bruksizmu nie jest ostatecznie znana, natomiast można wyróżnić czynniki, które mogą predysponować do jego występowania. Można znaleźć badanie, które wskazuje na częstsze występowanie bruksizmu u kobiet. Niektórzy wskazują na predyspozycje rodzinne, a także podłoże neurologiczne - nieprawidłowe działania ośrodków korowych i podkorowych mózgu. Częste łączenie stresu z bruksizmem, pozostaje kwestią sporną - mówi dr Michał Ganowski z Centrum Stomatologii Luxdentica. Często jedyną opcją „leczenia” bruksizmu pozostają ochronne szyny na zęby, które z czasem niszczą się przez siły wywierane przez mięśnie.

Na pewno nie należy bagatelizować choroby okluzyjnej ani bruksizmu, gdyż mogą prowadzić do zniszczenia i utraty zębów, do nieodwracalnych zwyrodnień w stawie skroniowo-żuchwowym, a także objawiać się silnym i uciążliwym bólem zębów, mięśni, głowy.