Najtańsza forma terapii, relaksu i kontaktu z innymi ludźmi

Ekwipunek Wika ma taki jak wszyscy didżeje – mikser, wzmacniacz, dwa komputery. DJ Wika sama nosi do klubu własny sprzęcior i „wymiata”. Muzę dostosowuje do publiki – przez wieczór gra około stu utworów z sześciu tysięcy przez siebie wybranych. Nie wszystkie lecą całe, czasem puszcza tylko refren i dalej już coś innego.

DJ Wika nie *sampluje, ale za to **skreczuje, i jest jedną z najpopularniejszych didżejek w kraju. W karnawale 2013 r. odbyła tournée po  Polsce -  wystąpiła w sześciu największych miastach; między innymi w Warszawie, Krakowie i Gdańsku. Grywa za granicą. 8 marca w Międzynarodowym Dniu Kobiet  wystąpi w Londynie.

Rozkręcanie imprezy

Od tłumu, który faluje na parkiecie oddziela ją barierka. Przesuwając suwaki miksera nie ustoi w miejscu: skacze, podryguje, macha rękami, podśpiewuje, jest razem z tańczącymi. Tak zresztą nakręca całą imprezę. Rozgrzewka nie jest na pokaz. Wika wsłuchuje się w reakcję sali – która dyktuje, co puszczać dalej. Odrywa wzrok od komputera i patrzy: ile jest par, ile samotnych, w jakim wieku?

- Gdy na parkiecie jest dużo pań, puszczam muzykę szaloną, rytmiczną, żeby mogły wyżyć się w tańcu bez partnera: gram jive’a, rocka, tańce latino, disco polo polskie i zagraniczne. Ale nie zapominam o tym, by dać parom szansę przytulania się. Dla nich lubię puszczać tanga, walce, ale i melodie zachęcające do nucenia, śpiewania. Utwory dobieram spontanicznie w zależności od sytuacji – opowiada Wirginia Szmyt (DJ Wika), didżejka z trzynastoletnim doświadczeniem. – Dla mnie muzyka taneczna to nie tylko emocje, ale i przeżywanie, refleksje, związane ze słyszanym tekstem, dlatego ustawiam głośność piosenki tak, by słychać było wyraźnie tekst – czyli nie za głośno.

Sety Wiki mają zwykle po sześć utworów, po nich robi dziesięciominutową przerwę. Przerwy są po to, aby zmienić partnerkę lub partnera, wypić kawę czy soczek. Didżejka puszcza białe tango i panie proszą panów.

Bywają koncerty życzeń podczas których seniorzy mogą zamawiać ulubione szlagiery. W Krakowie podczas imprezy w Hotelu Centrum, Wika wręcz wyszła zza barierki do ludzi i pytała, co chcą usłyszeć. I tak Krystyna Fusiarska miała okazję poprosić o melodie cygańskie. Zrobiło się pięknie. Potem poleciały romanse rosyjskie i parkiet był zatłoczony.

Wika mówi, że ważne są  też tanga z przekazem jak na przykład to:  „Kochaj mnie tylko”... Ludzie też lubią przeboje swojej młodości np. „Dawne prywatki”, „Parostatek”, „Alibaba”, „Szalona”, „To była blondynka”, a z solistów: Jarocką, Krawczyka, Kunicką, Jantar, Alibabki czy Filipinki. – Trzeba wspominać to co piękne. Dlatego puszczam „Portofino” – mówi. – Muzyka oczyszcza, bawimy się beztrosko jakbyśmy byli dziećmi na podwórku, mieli po szesnaście lub osiemnaście lat i zapominamy na parę godzin o dniu dzisiejszym - twierdzi Wika. – Zresztą taneczna zabawa jest najtańszą formą terapii, relaksu i możliwości kontaktu z innymi ludźmi. Działa antystresowo. To też gimnastyka, flirt. Panowie i panie muszą zadbać o siebie, bo każdy chce być atrakcyjny. To wszystkim dobrze robi.