www.superstarsi.pl
W rozwoju chorób reumatycznych znacząca rolę odgrywają tzw. cytokiny. Są to wydzielane przez różne komórki białka, które między innymi mają wpływ na reakcje zapalne. Udowodniono, że w tych chorobach dominują cytokiny prozapalne np. czynnik martwicy nowotworu TNF, interleukina 6, interleukina 1. Poznanie ich roli w podtrzymywaniu zapalenia i destrukcji stawów stało się podstawą wprowadzenia leków biologicznych, których zadaniem jest zniesienie działania cytokin.
Należy pamiętać, że leki biologiczne w reumatologii mają zastosowanie u pacjentów, u których klasyczne leczenie choroby nie przynosi oczekiwanego efektu. Stosowane są również wtedy, gdy występuje nawrót choroby trudny do opanowania, a z przyczyn obiektywnych nie można kontynuować standardowego leczenia (np. nietolerancja metotreksatu w reumatoidalnym zapaleniu stawów).
Skuteczność tych leków jest ograniczona. Przykładowo, leki anty-TNF przynoszą bardzo dobrą poprawę u ok. 1/3 chorych, umiarkowana poprawa występuje z podobną częstością, ale pozostali chorzy nie reagują na ten rodzaj terapii. Leki biologiczne początkowo stosowano w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS), a obecnie również w zesztywniającym zapaleniu stawów kręgosłupa i łuszczycowym zapaleniu stawów.
Obecnie przeprowadza się również wiele badań nad terapiami biologicznymi skutecznymi w leczeniu chorych na toczeń rumieniowaty układowy.