Szukasz pracy? Nie myśl o tym co robiłeś, a o tym co możesz robić

Np. w województwie małopolskim, gdzie ogólna stopa bezrobocia podawana przez GUS w końcu lipca 2012 wynosiła 10,5 proc. a (w samym Krakowie 5,4 proc.) liczba osób bezrobotnych powyżej 50. roku wzrosła. W Grodzkim Urzędzie Pracy w Krakowie, według stanu z 31 sierpnia 2012, o 1425 osób - w stosunku do stanu z 31 sierpnia 2010.

W Krakowie na ogólną liczbę 6108 bezrobotnych po 50-tce (gdzie stopa bezrobocia  jest niewysoka w stosunku do reszty kraju) - prawo do zasiłku uzyskało 1692 osoby, a 4416 ma status bezrobotnego bez prawa do zasiłku. Osoby w wieku 50 +, które od stycznia do sierpnia 2012 podjęły staż, roboty publiczne czy wzięły udział w szkoleniu, stanowią 27 procent wszystkich bezrobotnych.

Indywidualny Plan Działania

W programie Europejskiego Funduszu Społecznego, „Różne drogi jeden cel” (obejmujący staże, roboty interwencyjne, szkolenia czy dotacje do działalności gospodarczej) wzięło udział tylko 89 osób powyżej 50. roku życia.

Dlaczego tak mało? - Osoby z dużym stażem pracy, często zatrudnione przez całe swoje zawodowe życie w jednym miejscu pracy, mają pewien bagaż doświadczeń, z którym niełatwo im znaleźć pracę. Często widzą problem tam, gdzie go nie ma - mówi Jacek Solarz, kierownik Referatu Poradnictwa Zawodowego Grodzkiego Urzędu Pracy, który pomaga odnaleźć się bezrobotnym w nowej roli. - A najważniejsza zasada brzmi:  nie grzebiemy się w przeszłości, myślimy tylko o tym co będzie, poszukujemy atutów jakie osoba ma, a nie zdaje sobie nawet z nich sprawy - mówi doradca. Do doradcy ludzie trafiają albo dzięki cyklowi spotkań ogłaszanych w urzędzie pracy albo indywidualnie. Jeśli ktoś jest zarejestrowany przez sześć miesięcy jako bezrobotny i nie może znaleźć pracy, obowiązkowo musi się zgłosić do doradcy i przystąpić  do Indywidualnego Planu Działania.

###

Diagnoza problemu

Doradca musi się dowiedzieć na czym polega problem bezrobotnego, dlaczego nie może znaleźć zajęcia. – Często posługujemy się matrycą Kurcmana. To projekt innowacyjny, pilotażowy w skali kraju, wymyślony przez zespół Cezarego Ulasińskiego (Centrum Doradztwa Strategicznego). Pomaga klasyfikować bezrobotnych według ich kwalifikacji zawodowych i motywacji do podjęcia pracy. Jego zastosowanie pozwala zwiększyć trafność doboru ofert urzędu pracy i dostosować je do indywidualnych potrzeb i predyspozycji kandydata, zwiększa efektywność wydatkowanych przez urząd pieniędzy na ewentualne szkolenia i aktywizację bezrobotnego.

Generalnie mamy cztery grupy ludzi: o wysokich kwalifikacjach i motywacji do pracy, dobrych kwalifikacjach i mniejszej motywacji, o dużej motywacji i braku kwalifikacji, są też ludzie bez kwalifikacji i nie ujawniający motywacji, oni stają się zwykle klientami ośrodków pomocy społecznej. - W zależności od diagnozy bezrobotnego, można mu indywidualnie pomóc dzięki spotkaniom i rozmowom, badaniom i testom. Niektórych trzeba namówić i pokierować przy pisaniu cv i listu motywacyjnego, przygotowaniu portfolio i autoprezentacji (czego kiedyś, przyjmując się do pracy, nie robili).

- To jest proces. Ja to nazywam „otwieraniem oczu” bezrobotnego na jego predyspozycje - mówi Jacek Solarz. - Na przykład, jeśli chodzi o nauczycieli  tracących teraz pracę, można podsunąć im pomysł zmiany zawodu, na taki w którym mogą wykorzystać zdobyte umiejętności. Polonista może podjąć pracę jako korektor w wydawnictwie albo po przekwalifikowaniu się, jako pracownik PR. Duża rzesza agentów ubezpieczeniowych, chętnie zmienia pracę na pracowników biurowych, wykorzystując swą skrupulatność, umiejętność prowadzenia dokumentacji. Zdarza się, że ślusarze pracujący przy obrabiarkach tradycyjnych, po likwidacji ich stanowiska pracy, decydują się na kursy doskonalące w tej dziedzinie np. przy numerycznych obrabiarkach - opowiada doradca. - Pewien listonosz został kierowcą meleksa, a że zna język niemiecki, może obwozić po mieście turystów. Jest bardzo zadowolony ze swej nowej pracy.

Doradca wylicza mocne strony pracowników powyżej pięćdziesięciu lat. - To zwykle ludzie ustabilizowani życiowo, przyzwyczajeni do pracy, szanujący  panujące w pracy reguły i przywiązani do stałego wynagrodzenia. Pracodawca ma gwarancję, że nie uciekną do pracy za granicą - mówi Solarz.

Dziadkowie w innych krajach Unii częściej mają pracę

O ile w 2010 roku tylko 34 procent Polaków w wieku 55-64 lat pracowało, w tym samym czasie pracownicy w tym przedziale wiekowym w UE stanowili 46 procent. Najwięcej ich pracowało w Szwecji, Danii i Finlandii.

W aktywizacji zawodowej ludzi starszych Polska w 2011 roku zajęła w UE przedostatnie miejsce, po Malcie.