nawet, gdy jestem szczęśliwa, to wciąż martwię się, że zaraz nastapi coś złego. To powoduje, że w środku, we mnie jest jakiś nie sprecyzowany niepokój. To mi wciąż przeszkadza cieszyć się z tego, co jest tu i teraz. Nie potrafię tej podświadomości zwalczyć...

u mnie soboty, to: zakupy, sprzątanie, przygotowanie obiadu, a w międzyczasie pranie. Ale jestem szczęśliwa, bo potem jest wieczór i błogie nieróbstwo. Pogoda ładna, ale te silne wiatry?! Skąd się te anomalia pogodowe biorą?

Do żadnej rozmowy nie doszło. Córka, jak przyjechała w ogóle nie wracała do tematu, ani nie była nadąsana, więc ja też nie wracałam. Życie toczy się dalej.

Wczoraj miałam zabieg w Warszawie (ten, który był powodem zalogowania się na superstarsi),  ale nie zamierzam się stąd wymeldowywać

Pozdrowienia

no tak , bo mimo powrotu do pracy po kilku dniach nie było tak źle.

Ale wieczór ...... , no zobaczymy

ale jest mi ciężko. Głupio mi, bo starszy syn i druga córka widzą, co się dzieje i po rozmowach z nimi mam wrażenie, że takiej decyzji oczekiwali wcześniej. Jutro córka u mnie będzie i mam spojrzeć jej w twarz. Muszę być silna i nie dać się fałszywemu przeświadczeniu, że robię jej krzywdę. BO NIE ROBIĘ.

A chłopak ją chroni, po 7 latach znajomości z czego po 3 od zaręczyn.

albo mam "doła":

Moja córka szuka pracy żeby nie znaleźć (już ponad rok),

mieszka z narzeczonym żeby nie wyjść za mąż,

pali papierosy żeby je rzucić,

odchudza się żeby wciąż być grubsza.

A JA NIE WIEM JAK JĄ ZMOTYWOWAĆ,,,,,,

Postanowiłam dać ostatni raz pieniądze w tym miesiącu i niech się dzieje co chce....

Mnie chce się płakać z bezsilności.

Dzisiaj była piękna pogoda, jak na ostatni dzień września.

Taki słoneczny, leniwie płynący dzień. Wracam do zdrowia.

Trochę czytałam, ale grałam też w kości z Andrzejem i synkiem Adamem.Adam ma szczęście i wygrał.

Fajna gra - polecamy!

Lot "samolocikiem" - 2 osobowym ważącym 300kg zadowolił Andrzeja,a więc i ja jestem zadowolona.

Jako pamiątka pozostanie mu filmik z tego lotu.

Ja czuję się już rewelacyjnie w stosunku do poczatku choroby.

PS Przepraszam Pana Piotra Szczepanika  za przekręcenie nazwiska, bo szybko pisałam.

Co do tego co słucham:

Od obejrzenia filmu o życiu G.Pucciniego jestem zachwycona muzyką operową i uwielbiam arię Turandota.

Ale uwielbiam też P.Szczepaniak "Dzień nie podobny do dnia"

Pod Budą: Jeść, pić, kochać; Bo przecież razem; Jeszcze tyle nie wiem;

Niestety tej "mojej listy" nie potrafię dodać do przesłuchania na super starszych.

Ja nie zrobiłam podmianki, ja zmieniłam siebie.

Zawsze odkąd farbowałam włosy, to były wszystkie odcienie brązu  - jakiś mahoń, ciepły brąz itp.

A wcześniej odcienie śliwkowe. A moje, jako nastolatki - szatynka.

Przeczytałam, że z wiekiem kobiety powinny mieć jaśniejsze włosy. Fryzjerki od lat mówiły, że do mnie pasują odcienie ciemniejsze, bo mam zbyt bladą twarz. Lubię pójść do fryzjera, usiąść i powiedzieć: proszę mi wybrać fryzurę, w której będę wyglądała dobrze i się czuła się dobrze. W końcu poszukując nowej fryzjerki, która podejmie się takiego zadania, trafiłam na taką, która na moje pytanie czy widzi mnie w jasnych włosach i czy z ciemnych zrobi jasne bez zniszczenia moich włosów, powiedziała - tak.

Wyszłam od niej nie do poznania. Mąż skwitował - jeszcze nigdy nie miałem blondynki. Dzieci powiedziały: ekstra, a ja chodziałm przez pierwsze dni co chwila do lustra i zastanawiałam się, czy to jest to? Teraz wiem, że to jest, to i jestem zadowolona.

Dziękuję, że Wy też tak uważacie.