Niewydolność serca. Lewokomorowa i prawokomorowa

Objawy niewydolności prawej komory serca:

Objawy niewydolności prawej komory serca:

• częste oddawanie moczu w nocy;
•  uczucie rozpierania lub ból pod prawym łukiem żebrowym;
• obrzęk nóg;
• poszerzenie żył szyjnych;
• przesięki do jam ciała.

Wszystkie te objawy są skutkiem zalegania krwi w żyłach. Krew nie może swobodnie odpływać do prawej komory, która nie opróżnia się w dostatecznym stopniu w czasie skurczu wskutek osłabienia mięśnia. Jeżeli krew przepełnia nadmiernie naczynia żylne, ulegają one rozciągnięciu i woda przesiąka przez ich ścianę do otaczających tkanek. W ten sposób powstają obrzęki, widoczne przede wszystkim na kończynach dolnych. Woda gromadzi się nie tylko w kończynach dolnych. To samo zjawisko dotyczy także wątroby, śluzówki jelit, śledziony.

Utrudnienie odpływu krwi żylnej z narządów wewnętrznych nazywamy przekrwieniem biernym. Przekrwienie bierne wątroby jest przyczyną uczucia rozpierania pod prawym łukiem żebrowym. W nocy woda, która wydostała się z naczyń żylnych do tkanek jest w znacznej mierze odprowadzana z powrotem do łożyska naczyniowego. Sprzyja temu pozycja leżąca w czasie odpoczynku nocnego - wiele osób zauważyło, że nogi puchną bardziej, gdy ktoś długo siedzi lub stoi. Powracająca do naczyń woda jest następnie filtrowana w nerkach. Częste oddawanie moczu w nocy to efekt tego właśnie mechanizmu.

Leczenie niewydolności prawej komory serca

Podstawowe elementy postępowania w leczeniu  niewydolności prawej komory to:

• leczenie choroby podstawowej, którą najczęściej jest przewlekłe schorzenie układu oddechowego;
• spokojny tryb życia, nie obciążający serca;
• przyjmowanie zaleconych przez lekarza leków moczopędnych.

Wsparcie ze strony rodziny to przede wszystkim odciążenie w zajęciach wymagających wysiłku fizycznego. W ciężkiej niewydolności serca konieczna jest stała opieka innej osoby.

W niektórych sytuacjach, a szczególnie dotyczy to chorób płuc, które doprowadziły do prawokomorowej niewydolności  serca, pomocne może być zaopatrzenie chorego w tlen, także w warunkach domowych (koncentrator tlenu).