Cukrzyca typu 2

Jak rozpoznać cukrzycę typu 2?

Diagnostyka cukrzycy nie jest trudna, o ile tylko pojawi się takie podejrzenie. Podstawą jest oznaczenie poziomu cukru we krwi. W razie wyniku w górnej granicy normy lub powyżej tej granicy powinno być wykonane oznaczenie glikemii (poziomu cukru we krwi) po posiłku (czyli 2 godziny po śniadaniu). Po dwóch godzinach od posiłku poziom cukru powinien już się znormalizować. Jeśli pozostaje podwyższony, wskazuje to - w zależności od wysokości glikemii – na nieprawidłową tolerancję glukozy lub jawną cukrzycę. Badanie powinno być rozszerzone o sprawdzenie obecności cukru w moczu.

Lekarz, który ma rozpocząć leczenie, może skierować pacjenta na jeszcze inne badania:

• ocenę dna oczu, w celu sprawdzenia stanu siatkówek;
• USG jamy brzusznej, dla oceny wątroby (może ona w cukrzycy ulegać stłuszczeniu);
• badania biochemiczne gospodarki tłuszczowej;
• oznaczenie kwasu moczowego;
• badania oceniające funkcję nerek (mocznik, kreatynina, elektrolity) i wątroby (enzymy wątrobowe - transaminazy, fosfataza zasadowa).
• EKG w celu wykrycia cech niedokrwienia, spowodowanego zmianami w tętnicach wieńcowych.

W trakcie leczenia cukrzycy bardzo cennym badaniem jest oznaczenie hemoglobiny glikowanej we krwi. Wysoki poziom hemoglobiny wskazuje na to, że cukrzyca jest źle kontrolowana przez dłuższy czas. Inaczej mówiąc, podwyższone stężenie hemoglobiny glikowanej, potwierdza, że stwierdzane wysokie poziomy cukru w badaniach doraźnych nie są incydentalne, co często sugerują pacjenci, tłumacząc się, że wyjątkowo w przeddzień badania pozwolili sobie na zjedzenie większej ilości słodyczy.

Leczenie cukrzycy typu 2

Leczenie cukrzycy wymaga od pacjenta dużej dyscypliny, codziennej samokontroli i skrupulatnego przyjmowania leków.

Osoba, u której stwierdzono tę chorobę powinna:

• Przestrzegać zaleceń dietetycznych, określających liczbę posiłków, ich kaloryczność, i zawartość węglowodanów w diecie.
• Postarać się schudnąć, jeśli jest to wskazane (dotyczy osób z nadwagą i otyłością).
• Zadbać o zdrowy tryb życia, to znaczy: bez papierosów, z odpowiednią ilością wysiłku fizycznego.
• Przyjmować leki przeciwcukrzycowe ściśle według zaleceń.
• Wykonywać badania kontrolne zgodnie z zaleceniami lekarza.

W leczeniu cukrzycy typu 2 stosuje się najczęściej leki doustne. Większość z nich (najczęściej stosowane - pochodne sulfonylomocznika) działa przez pobudzenie wydzielania insuliny po posiłku. Niektóre zmniejszają wchłanianie cukru z przewodu pokarmowego (metformina, akarboza). W razie złej kontroli glikemii (czyli poziomu cukru we krwi) do leczenia wprowadzana jest insulina, jako lek dodatkowy, albo jako jedyne leczenie cukrzycy.

W związku z tym, że cukrzyca stanowi duże zagrożenie dla organizmu, dobrze jest, jeśli diabetyk pozostaje pod opieką poradni diabetologicznej.

Osoby chorujące na cukrzycę powinny poszerzać swoją wiedzę na temat tej choroby, leczenia, zapobiegania powikłaniom i - co bardzo ważne - prawidłowego odżywiania się. Służą temu liczne publikacje pisane przez lekarzy dla pacjentów. Często zwięzłe i praktyczne informacje znajdują się w broszurkach, które można otrzymać w aptekach.