Przerost prostaty

Łagodny przerost gruczołu krokowego powoduje utrudnienie odpływu moczu z pęcherza. Przyczyna przerostu nie jest jednoznacznie określona. Uważa się, że prowadzą do niego zmiany hormonalne, zależne od starzenia się organizmu.

Statystyki mówią, że wśród mężczyzn w wieku 31-40 lat częstość występowania łagodnego przerostu gruczołu krokowego  wynosi 8 %, w wieku 51-60 lat - 40- 50 %, a powyżej 80- go roku życia - 80 %.

Łagodny przerost gruczołu krokowego jest to rozrost tkanki w okołocewkowej części gruczołu. Cewka moczowa, która przebiega przez gruczoł krokowy,  jest uciśnięta przez przerośniętą prostatę. Przewężenie światła cewki moczowej w jej części objętej gruczołem krokowym jest przyczyną zaburzeń w oddawaniu moczu.

Objawy przerostu gruczołu krokowego:

• częstomocz, który z czasem nasila się;
• parcie na mocz;
• częste oddawanie moczu w nocy (nykturia);
• trudności w rozpoczęciu oddawania moczu (konieczność wyczekiwania na mocz);
• oddawanie moczu z wysiłkiem;
• oddawanie moczu przerywanym strumieniem;
• oddawanie moczu kroplami pod koniec tej czynności (mikcji);
• uczucie niecałkowitego opróżnienia pęcherza.

Rozpoznanie łagodnego przerostu prostaty

Objawy przerostu prostaty są charakterystyczne. Potwierdzenie rozpoznania ustala lekarz urolog w oparciu o badanie przedmiotowe. Polega ono na ocenie gruczołu krokowego badaniem przez odbytnicę. Dokładną ocenę prostaty można też uzyskać dzięki badaniu USG, które dodatkowo pozwala ocenić ilość moczu zalegającego w pęcherzu po mikcji, czyli po oddaniu moczu. Diagnostykę uzupełnia badanie antygenu prostaty (PSA) we krwi. Gdy dochodzi do przerostu gruczołu krokowego może on być umiarkowanie podwyższony.

Znaczne podwyższone wartości PSA sugerują nowotwór złośliwy prostaty.

W celu ustalenia pewnego rozpoznania wykonuje się wtedy biopsję i ocenę histopatologiczną pobranego wycinka.