Choroba wieńcowa. Jakich efektów terapii można się spodziewać?

Jeśli, mimo przyjmowania leków, pacjent ma dolegliwości wieńcowe, konieczna jest zmiana terapii, być może poddanie się leczeniu chirurgicznemu. Jeśli takie są zalecenia lekarzy, nie należy się opierać. Jest to dla pacjenta szansa, a nie nieszczęście. Rodzaj terapii zależy od stadium choroby i od zagrożenia, jakie ona stwarza dla życia pacjenta. Dobrze, że są różne sposoby ratowania twojego serca.

Leczenie choroby wieńcowej pozwala opanować bóle wieńcowe i pozwala pacjentowi w miarę normalnie funkcjonować.

Jeśli pacjent rzucił palenie, odżywia się rozsądnie, zmienił tryb życia na bardziej aktywny, ma szanse żyć długo i całkiem przyjemnie. Nawet jeśli pacjent ma za sobą zawał serca, nie znaczy to, że jest inwalidą. Czasami tak jest, ale wielu pacjentów po zawale jest w lepszej formie niż przed, ponieważ wreszcie zaczęli dbać o zdrowie, poprawili swoją sprawność i kondycję fizyczną, dzięki systematycznym ćwiczeniom. Nauczyli się też cieszyć drobiazgami, czego dawniej nie umieli.

Aby efekty leczenia były zauważalne i trwałe, pacjent musi uświadomić sobie kilka spraw:

Jeśli pacjent przebył zawał serca, miał zabieg balonikowania, czy też operację tętnic wieńcowych, nie może myśleć, że chorobę wieńcową ma już za sobą, że już go ona nie dotyczy.

Niestety, zawał może się powtórzyć, następnym razem uszkadzając kolejny fragment serca. Bypassy mogą „zarosnąć”- są narażone na miażdżycę i zakrzepy tak, jak tętnice wieńcowe.

Rozszerzone miejsce może ulec zwężeniu. Zdrowe tętnice wieńcowe, bez zwężeń w obrazie koronarograficznym, mogą w następnej koronarografii nie wyglądać już tak dobrze. Miażdżyca nie daje za wygraną. Żeby ją pokonać, trzeba zwalczać czynniki ryzyka, stale, przez całe życie.

Nie znaczy to, że pacjent będzie brał przez całe życie te same leki, co np. tuż po zawale. Leki mogą być inne, ale musi je zalecić lekarz. Nie wolno odstąpić od okresowych wizyt u lekarza. Problem nie kończy się wraz z lepszym samopoczuciem i ustąpieniem bólów wieńcowych.

Jeśli pacjent choruje na cukrzycę, nadciśnienie czy zaburzenia gospodarki tłuszczowej, musi się leczyć całe życie. Nie wolno zaprzestać leczenia nadciśnienia, czy odstawić lek obniżający cholesterol. Choroby, o których mówimy są nieuleczalne. Nie są bardzo groźne, gdy się je trzyma pod kontrolą, dzięki odpowiedniemu leczeniu.

Jeśli lekarz uważa, że konieczna jest koronarografia, nie należy sprzeciwiać się. Część osób boi się jej i – dosłownie – woli umrzeć, niż zgodzić się na nią. Tymczasem nikt nie zaleca tego badania, jeśli nie jest to uzasadnione; uzasadnieniem dla koronarografii i koronaroplastyki lub leczenia chirurgicznego jest niemożność opanowania choroby za pomocą leków i/lub objawy wskazujące na znaczne ryzyko zawału, który z natury jest stanem zagrażającym życiu.

Serce ma duże zdolności regeneracyjne. Szczególnie żywotne są naczynia krwionośne.

W niedokrwionym mięśniu serca rozwija się tzw. krążenie oboczne. Jest to sieć nowych tętnic, które penetrują mięsień sercowy, usiłując doprowadzić krew ze zdrowych tętnic do miejsc niedokrwionych. Z czasem ukrwienie, a co za tym idzie, kondycja mięśnia serca mogą się znacznie poprawić, właśnie dzięki krążeniu obocznemu. Wymaga to czasu, ale jeśli pacjent dba o swoje serce, czas działa na jego korzyść.