Choroba wieńcowa. W czołówce chorób układu krążenia

Powtarzające się krótkie epizody niedokrwienia prowadzą do stopniowego uszkodzenia mięśnia serca, jego włóknienia, czyli zastępowania niekurczliwymi włóknami tkanki łącznej obumarłych komórek mięśniowych, które kiedyś - wykonując swoją pracę - kurczyły się. Włóknienie mięśnia sercowego i postępujący ubytek elementów kurczliwych są przyczyną niewydolności mięśnia serca. W końcu traci on zdolność swobodnego wykonywania swojej pracy, czyli pompowania krwi. Ta zmiana struktury mięśnia serca jest przyczyną nie tylko upośledzenia jego kurczliwości, ale także rozregulowania zjawisk elektrycznych i pojawiania się różnych zaburzeń rytmu serca.

Podsumujmy:

Choroba wieńcowa jest częsta i stanowi realne zagrożenie dla każdego.

Skutkiem choroby wieńcowej jest ograniczenie możliwości wykonania wysiłku oraz pojawianie się dolegliwości wieńcowych w czasie stresu.

Choroba wieńcowa to bezpośrednie zagrożenie zawałem serca, czyli martwicą fragmentu niedokrwionego mięśnia sercowego; zawał serca z kolei stanowi bezpośrednie zagrożenie życia.

Ostre niedokrwienie mięśnia serca i zawał serca są jedną z głównych przyczyn nagłych zgonów.

Przewlekłe lub często powtarzające się niedokrwienie mięśnia serca, prowadzi do jego uszkodzenia, zastępowania tkanki mięśniowej włóknistą, zaburzeń rytmu i - w końcu – niewydolności serca jako pompy.