Choroba wieńcowa. Zawał serca

 

Odmianą testu wysiłkowego jest echokardiografia wysiłkowa. Pozwala ona stwierdzić zaburzenia kurczliwości mięśnia serca (jej osłabienie) w trakcie niedokrwienia sprowokowanego przez wysiłek fizyczny. Badanie echokardiologiczne  służy ocenie pozawałowych zmian w sercu. Odpowiada na pytania:

 

- Czy serce jest powiększone?

 

- Czy w mięśniu serca są obszary nieprawidłowej kurczliwości?

• hipokinezy ? (osłabiona kurczliwość
• akinezy ? (fragmenty mięśnia nie kurczą się wcale)
• dyskinezy ? (fragmenty mięśnia uwypuklają się tętniakowato w czasie skurczu serca)

 

- Czy nie ma uszkodzenia zastawek?

 

- Czy nie ma płynu w osierdziu?

 

- Jaka jest frakcja wyrzutowa, to znaczy jaka część krwi jest wyrzucana z lewej komory w czasie jej skurczu? (To wskaźnik wydolności lewej komory serca)

 

Badania laboratoryjne służące diagnostyce i ułatwiające leczenie choroby wieńcowej to przede wszystkim parametry oceny metabolicznej organizmu (cholesterol i jego frakcje, cukier, kwas moczowy). Wykonuje się je dla oceny czynników ryzyka choroby wieńcowej.

W ostrej fazie zawału serca oznacza się markery uszkodzenia mięśnia sercowego, takie jak CKMB (frakcja sercowa kinazy kreatynowej - enzymu uwalnianego do krwi z uszkodzonych komórek mięśniowych) i białko komórek sercowych - troponina. Wykazanie wzrostu ich poziomu we krwi jest dowodem świeżej martwicy mięśnia serca, czyli zawału serca. Oznaczenie markerów zawału serca jest szczególnie ważne, jeśli obraz EKG nie jest jednoznaczny (nie jest pewne, czy to niedokrwienie, czy już zawał, albo też w EKG obecna jest blizna po przebytym wcześniej zawale, która może utrudniać rozpoznanie kolejnego).

 

 

Leczenie choroby wieńcowej

 

 W leczeniu tak zwanej stabilnej choroby wieńcowej, kiedy pacjent miewa dolegliwości w określonych sytuacjach (wysiłek, stres, wyjście na dwór w chłodny lub wietrzny dzień), stosuje się dwa rodzaje leków:

• - leki zmniejszające zapotrzebowanie serca na tlen:
• - leki poprawiające przepływ w naczyniach wieńcowych poprzez zmniejszenie krzepliwości krwi.  

Warto podkreślić rolę tak prostego leku, jak kwas acetylosalicylowy. Podawany w małych dawkach zmniejsza on zlepianie się płytek krwi i zapobiega tworzeniu zakrzepu.

Uwaga! Bardzo ważnym elementem terapii jest zwalczanie czynników ryzyka: obniżanie poziomu  cholesterolu, normalizacja ciśnienia tętniczego, redukcja masy ciała, unikanie stresów, rzucenie palenia, aktywny tryb życia.

Ostatnio wskazuje się także na znaczenie stabilizacji blaszek miażdżycowych. Stabilizowanie blaszek polega na ich wzmocnieniu, zmianie właściwości fizycznych, dzięki czemu nie mają one skłonności do pękania (pęknięcie blaszki miażdżycowej inicjuje powstanie zakrzepu i zawał serca). Właściwości stabilizujące blaszki miażdżycowe mają statyny - leki obniżające cholesterol.

W tzw. niestabilnej chorobie wieńcowej - kiedy bóle nasilają się, a także pojawiają się dolegliwości spoczynkowe, wskazując na bezpośrednie zagrożenie zawałem serca - konieczna jest pilna hospitalizacja. Wykonana w porę koronarografia daje szansę udrożnienia zwężonej tętnicy wieńcowej (jednej lub kilku) i niedopuszczenie do zawału. W trakcie koronarografii można wykonać koronaroplastykę, czyli poszerzenie tętnicy za pomocą umieszczonego na cewniku balonika. Jeśli efekt zabiegu nie jest trwały, umieszcza się w tętnicy specjalne "rusztowanie", zapobiegające ponownemu zwężeniu jej światła - tak zwany stent.