Kiedy iść do lekarza? Kiedy wzywać pogotowie ratunkowe?

Z lekarzem trzeba się skonsultować, jeśli się ma którąkolwiek z dolegliwości, wskazującą na możliwość choroby wieńcowej: bóle w klatce piersiowej, ucisk, duszność, zwłaszcza, gdy występują w czasie wysiłku. Jeśli nigdy nie miałeś bólów wieńcowych, to nie znaczy, że i tym razem na pewno to nie jest wieńcówka.

Istnieje pojęcie „angina de novo”, czyli wystąpienie po raz pierwszy w życiu objawów choroby wieńcowej. Z lekarskiego punktu wieńcowego zalicza się ją do tzw. niestabilnej dławicy piersiowej i kieruje pacjenta do szpitala. Nigdy bowiem nie wiadomo, co się z tych dolegliwości „wykluje” - czy nie są zapowiedzią zawału serca.

W szpitalu weryfikuje się podejrzenie choroby wieńcowej i ustala odpowiednią strategię postępowania, z zakwalifikowaniem pacjenta do koronarografii (prześwietlenia tętnic wieńcowych z użyciem kontrastu w celu ustalenia obecności zwężeń) włącznie.

Jeśli już leczysz się z powodu choroby wieńcowej, konsultuj się z lekarzem zawsze, gdy wyraźnie odczuwasz pogorszenie samopoczucia, polegające na zwiększeniu częstości bólów, wydłużeniu ich czasu trwania, braku reakcji na odpoczynek i nitroglicerynę. Taki stan wymaga modyfikacji leczenia, a nierzadko hospitalizacji, ponieważ wskazuje na niestabilną dusznicę bolesną, która jest spowodowana zamykaniem się jakiejś tętnicy wieńcowej.

Poza intensywnym leczeniem farmakologicznym konieczne jest często wykonanie koronarografii i rozszerzenie tętnicy lub zabieg operacyjny na naczyniach wieńcowych.

Jeśli wystąpi u ciebie bardzo silny ból w klatce piersiowej, trwający dłużej niż 20 minut, wezwij pogotowie ratunkowe, niezależnie od tego czy masz rozpoznaną chorobę wieńcową i przyjmujesz leki, czy byłeś dotychczas zupełnie zdrowy. Zawał serca może być pierwszym objawem choroby wieńcowej. Nie czekaj do następnego dnia na wizytę u swojego lekarza. Dzwoń natychmiast (lub ktoś z rodziny) po karetkę.

Zanim przyjedzie pogotowie, zażyj aspirynę, polopirynę lub inny lek zawierający kwas. Oczekuj na pomoc w pozycji leżącej, a jeśli jest ci duszno - siedzącej i staraj się nie wykonywać żadnych wysiłków (nie szukaj dokumentów, nie szykuj sobie różnych drobiazgów, które mogą być potrzebne w szpitalu; niech ktoś to zrobi za ciebie).