Klasyfikacje nadciśnienia tętniczego
                                    
Podział nadciśnienia tętniczego w zależności od wysokości ciśnienia (wg WHO i ISH)
| 
				 Stopień  | 
			
				 Ciśnienia skurczowe  | 
			
				 Ciśnienie rozkurczowe  | 
			
				 Klasyfikacja nadciśnienia  | 
		
| 
				 1  | 
			
				 140 – 159  | 
			
				 90 - 99  | 
			
				 Łagodne  | 
		
| 
				 2  | 
			
				 160 – 179  | 
			
				 100 - 109  | 
			
				 Umiarkowane  | 
		
| 
				 3  | 
			
				 180 – 209  | 
			
				 110 - 119  | 
			
				 Ciężkie  | 
		
| 
				 4  | 
			
				 210 lub wyższe  | 
			
				 120 lub wyższe  | 
			
				 bardzo ciężkie  | 
		
Podział nadciśnienia ustalony przez Międzynarodowe Towarzystwo Nadciśnienia Tętniczego (ISH) koncentruje się na wysokości wartości ciśnienia skurczowego i rozkurczowego. Od wysokości ciśnienia zależy bowiem ryzyko wystąpienia powikłań narządowych. Podział ten daje wyobrażenie o ryzyku wystąpienia powikłań. Jeśli podwyższone wartości twojego ciśnienia kształtują się na poziomie 150/90, to już występuje u ciebie ryzyko powikłań - np. zawału serca, czy też udaru mózgu. Jeśli zaś masz ciśnienie jeszcze wyższe – np. 190/110, ryzyko wystąpienia różnorodnych powikłań jest dużo poważniejsze.
Podział nadciśnienia tętniczego w zależności od jego powikłań (wg WHO)
| 
				 Stadium  | 
			
				 Obecność powikłań narządowych  | 
			
				 Przykłady zmian w narządach  | 
		
| 
				 
 
 I 
 
  | 
			
				 nie ma  | 
			
				 
  | 
		
| 
				 II  | 
			
				 tak – zmiany wczesne  | 
			
				 Stwardnienie tętnic siatkówek, przerost lewej komory serca, niezbyt nasilone zmiany miażdżycowe w dużych tętnicach  | 
		
| 
				 III  | 
			
				 tak – zmiany zaawansowane  | 
			
				 Zawał serca, niewydolność serca, udar mózgowy, obrzęk tarczy nerwu wzrokowego, wylewy do siatkówki, niewydolność nerek, tętniak rozwarstwiający aorty, miażdżyca zarostowa tętnic  | 
		
Natomiast podział Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) mówi o tym, czy powikłania narządowe już w organizmie występują.
Nadciśnienie w stadium I, to inaczej takie, które jeszcze nie pociągnęło za sobą żadnych powikłań.
W stadium II zauważalne są już jego pewne negatywne skutki, dotykające niektórych organów, np. zmiany na dnie oczu, czy też cechy przerostu lewej komory serca w EKG lub obrazie radiologicznym klatki piersiowej. Narządy te oraz inne wciąż jednak działają sprawnie.
W stadium III choroby doszło już do poważnych powikłań, jak np. udar mózgu czy zawał.
            
            
        








 zaloguj się przez Facebook
