Zaburzenia rytmu serca, czyli arytmia

Leczenie zaburzeń rytmu serca 

Jak zwykle w przypadku zaburzeń, które są, przede wszystkim, objawem innej patologii, podstawą jest leczenie choroby podstawowej: nadczynności tarczycy, niewydolności serca, choroby wieńcowej, zaburzeń elektrolitowych itd.

Zaburzenia rytmu, które mają istotny negatywny wpływ na jakość życia lub należą do tzw. groźnych zaburzeń rytmu, leczy się lekami antyarytmicznymi. Jest kilka grup takich leków. Mają różne właściwości, to znaczy tłumią nieprawidłową aktywność elektryczną komórek poprzez różne mechanizmy działania.

Leczenia zaburzeń rytmu jest trudne. Większość leków ma działanie proarytmiczne, to znaczy - mimo że są przeznaczone do zwalczania zaburzeń rytmu serca, same mogą wyzwalać arytmię, niejednokrotnie znacznie groźniejszą, niż ta, przeciw której zostały zastosowane. Dlatego podejście do leczenia farmakologicznego jest w kardiologii bardzo wyważone.

Poza farmakoterapią w leczeniu zaburzeń rytmu stosuje się inne metody:

-  W razie migotania komór wykonuje się natychmiastową defibrylację prądem elektrycznym. Jest to zabieg przepuszczenia przez serce silnego prądu poprzez użycie dwóch płytek (elektrod) przyłożonych do klatki piersiowej. Taki prąd wygasza patologiczne prądy w sercu i przerywa migotanie komór. Ustąpienie migotania pod wpływem dużego impulsu pozwala na powrót normalnego rytmu serca.

- W razie częstoskurczów nie reagujących na leki wykonuje się kardiowersję elektryczną. Jest to zabieg podobny do defibrylacji, ale zsynchronizowany z rytmem serca (impuls elektryczny jest wyzwolony w czasie ściśle określonym w stosunku do zapisu EKG).

- Przy znacznym zwolnieniu czynności serca wszczepiane są stymulatory serca. Współcześnie stosowane stymulatory mają długo działające baterie i nie wymagają wymiany częściej niż co 8 - 10 lat.

-  W niektórych zaburzeniach rytmu najlepszą metodą terapii jest ablacja (zniszczenie prądem lub poprzez zamrażanie patologicznego ogniska bodźcotwórczego).

- Nawracające migotania komór są wskazaniem do wszczepienia na stałe defibrylatora (małego urządzenia, podobnego do stymulatora serca, wykonującego w razie potrzeby defibrylacje elektryczne).

Uwaga! Osoby z poważnymi zaburzeniami rytmu serca muszą być pod stałą opieką specjalistyczną i ściśle przestrzegać wszystkich zaleceń kardiologa.