Żylaki kończyn dolnych

 

Diagnostyka żylaków

 

Pierwsze rozpoznanie żylaków stawia sam pacjent. Lekarz, badając żylaki w pozycji leżącej pacjenta i po wstaniu, może stwierdzić czy zastawka żyły odpiszczelowej jest wydolna.

Niewydolność zastawek perforatorów i żył głębokich diagnozuje się za pomocą USG z użyciem techniki dopplerowskiej. Badanie USG pozwala też na stwierdzenie obecności skrzeplin w żyłach.  

Dokładne badanie naczyń żylnych i wydolności zastawek jest konieczne, jeśli planuje się leczenie operacyjne żylaków.

 

Leczenie żylaków

 

Nie ma zachowawczej metody, która pozwala wyleczyć żylaki.

Leki farmakologiczne, zawierające przede wszystkim diosminę, mają wzmacniać ścianę naczyń żylnych i hamować powiększanie się żylaków. Posiadają też działanie przeciwzapalne.

Zapobieganie powiększaniu się żylaków i występowaniu zapalenia żył obejmuje ponadto:

• unikanie długiego stania lub siedzenia w bezruchu;
• unikanie noszenia ciasnych ubrań, hamujących odpływ krwi do żyły udowej w pachwinie;
• noszenie rajstop lub pończoch przeciwżylakowych;
• unikanie kąpieli w wannie gorącej wodzie i opalania nóg;
• zapobieganie skaleczeniom skóry;
• przyjmowanie leków przeciwkrzepliwych (przynajmniej aspiryny) w czasie długiej podróży (autokar, samolot) lub unieruchomienia w łóżku z powodu choroby.

 

 

Postępowanie chirurgiczne, którego celem jest usunięcie żylaków, to:

• obliteracja żylaków poprzez wstrzykiwanie do nich specjalnych preparatów powodujących zarastanie żylaków.
• wycięcie żylaków.

 

Metoda jest stale udoskonalana, w celu uzyskania trwałego efektu, bez nawrotów i zapewnienia jak najmniejszej inwazyjności zabiegu.

Do zamknięcia perforatorów, używany jest endoskop wprowadzany do przestrzeni podpowięziowej. Dzięki nowym technikom, takim jak zamrażanie, przy usuwaniu żylaków wykonuje się bardzo małe nacięcia. W terapii żylaków wdrażana też jest obliteracja przy użyciu mikrofal i lasera. W razie pojawienia się nowych żylaków u osoby, która przeszła leczenie chirurgiczne, stosuje się ich obliterację.