Aktywność fizyczna. Lek bez recepty na nadciśnienie tętnicze

Jaki wysiłek jest korzystny w przypadku nadciśnienia tętniczego

Dla układu krążenia, także w przypadku nadciśnienia tętniczego, korzystny jest wysiłek aerobowy: dynamiczny, angażujący duże grupy mięśniowe. Jest to tzw. wysiłek izotoniczny, czyli taki, przy którym użycie stałej, niedużej siły prowadzi do wykonania ruchu. Przykłady takiego wysiłku to szybki marsz, bieg, pływanie.

Wysiłek zwany izometrycznym, (wymagający użycia dużej siły, ale nieprowadzący do wyraźnego skrócenia pracujących mięśni, a w konsekwencji ruchu) jest gorzej tolerowany przez układ krążenia i – nawet u ludzi zdrowych – może powodować znaczny wzrost ciśnienia tętniczego.

Powtarzanie ćwiczeń to regularny wysiłek fizyczny 3-4 razy w tygodniu. Proponujemy od 30 do 60 minut:

• Spacerów żwawym krokiem,
• Joggingu,
• Pływania,
• Jazdy na rowerze,
• Tańca towarzyskiego czy aerobiku.

Uwaga! Jeśli przez długi czas pozostawaliśmy mało aktywni, prowadziliśmy siedzący tryb życia, należy skonsultować ze swoim lekarzem zamiar podjęcia regularnego wysiłku fizycznego.

Otóż trening fizyczny jest zalecany, lecz zdarza się czasem, iż jest przeciwwskazany. Osoby z nadciśnieniem łagodnym mogą ćwiczyć bez specjalnych obaw. Pacjenci z nadciśnieniem umiarkowanym mogą podjąć trening fizyczny, jeśli stosują odpowiednie, skuteczne leczenie farmakologiczne.

Osoby z nadciśnieniem ciężkim i bardzo ciężkim muszą ograniczyć aktywność fizyczną do czasu uzyskania zadowalającej kontroli ciśnienia. Jeśli weźmiemy pod uwagę klasyfikację wg WHO, pacjenci z nadciśnieniem w stadium III muszą mieć program ćwiczeń ściśle ustalony przez lekarza lub rehabilitanta, po sprawdzeniu reakcji układu krążenia na wysiłek fizyczny i określeniu stopnia tolerancji tego wysiłku.

Od czego zacząć aktywność fizyczną?

Najlepiej wybrać formę aktywności, która sprawi nam przyjemność i da satysfakcję. Należy przy tym unikać dyscyplin wymagających gwałtownych przyspieszeń i zrywów. Niewskazane są więc np. tenis, squash, piłka nożna, koszykówka czy ostra gra w siatkówkę na punkty.

Należy też wystrzegać się obciążeń, np. na siłowni.

Ubranie niekrępujące ruchów jest niezbędne, a jeśli chcemy uprawiać marsze lub bieganie, potrzebne są wygodne buty z miękką, grubą podeszwą absorbującą wstrząsy. Podeszwa powinna dać się łatwo zginać w mniej więcej 1/3 przedniej swej długości. Jeśli to możliwe, do biegania i chodzenia należy wybierać naturalne podłoże (trawa, piasek, ziemia).

Odpowiedni czas: przynajmniej 2 godziny po posiłku i raczej nie tuż przed snem.

Należy unikać ruchliwych ulic i szos, a także upału.

Warto znaleźć kogoś, kto będzie nas wspierać w wysiłkach. Będzie przypominał o ćwiczeniach, pytał o wytrwałość i postępy czy zastąpi nas w codziennych obowiązkach, kiedy ćwiczymy. A może najważniejszym wsparciem będzie współudział w aktywności? Często łatwiej jest pokonać własną słabość w obecności partnera lub grupy.

Warto notować swoje wyniki (czas, odległość, wartości ciśnienia krwi, itp.). Każdy zauważalny postęp działa niezwykle motywująco!

Pamiętaj! Nie szarżuj na początku. Łatwo można się zniechęcić lub wręcz sobie zaszkodzić. Najlepiej zacząć od kilku minut ruchu, by z czasem dojść do 30–60 minut, 3- 4 lub więcej razy w tygodniu. Przy intensywniejszym wysiłku nie lekceważ takich objawów jak: ból w klatce piersiowej, ból promieniujący do jednego/obu ramion lub do szczęki, duszność.