Choroba Alzheimera

 III - ostatnie stadium choroby chory spędza w łóżku, ponieważ nie umie chodzić, nie mówi, nie kontroluje zwieraczy. Praktycznie nie ma żadnego kontaktu z otoczeniem. Musi mieć zapewnioną 24-godzinną opiekę. Stadium to trwa przeciętnie około 3 lat. Czas życia pacjenta z chorobą Alzheimera, jak i czas trwania poszczególnych stadiów, nie są jednakowe u wszystkich chorych. Podane wyżej dane są uśrednione. Podobnie przebieg choroby nie jest jednakowy. U części pacjentów obserwuje się powolne, ale stałe pogarszanie ich stanu, u innych występują długie okresy stabilizacji, bez wyraźnego postępu choroby. O ile średni czas życia osoby cierpiącej na chorobę Alzheimera wynosi około 8-20 lat, to w indywidualnym przypadku może on wynosić od 1 roku do 25 lat.

Diagnostyka choroby Alzheimera

Podejrzenie tej choroby stawiane jest na podstawie obserwacji najbliższych, a także często obaw samego chorego, który zauważa narastające trudności związane z koncentracją, pamięcią, sprawnością kojarzenia. W postawieniu diagnozy pomocne są testy psychologiczne, pozwalające ocenić różne elementy sprawności umysłowej (pamięć, koncentrację, kojarzenie itp.). Trafność diagnozy zwiększa się dzięki badaniom dodatkowym, takim jak tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny mózgu, badanie płynu mózgowo-rdzeniowego. Dzięki tym badaniom możliwe jest wykluczenie innych chorób, na przykład guza mózgu, udaru, krwiaka śródczaszkowego. Jednakże takie badania dodatkowe nie dają pewności co do rozpoznania choroby Alzheimera.

Jedynym pełnym potwierdzeniem mógłby być wynik histopatologicznej oceny tkanki mózgowej. Badanie mikroskopowe wykazuje w chorobie Alzheimera obecność w mózgu złogów białka, zwanego amyloidem. Nie wykonuje się takiej oceny u chorych. Jest to element badania autopsyjnego u zmarłych z powodu choroby Alzheimera.

Odkładające się białko ma najwidoczniej toksyczny wpływ na komórki nerwowe, które ulegają uszkodzeniu i zanikają.

Ten typ zwyrodnienia tkanki mózgowej, prowadzący do otępienia nie jest skutkiem miażdżycy naczyń mózgowych.

Postawienie właściwej diagnozy jest domeną wyspecjalizowanych w tej dziedzinie neurologów, psychiatrów, geriatrów przy współpracy psychologów. Obecnie w Polsce tylko tacy specjaliści są w stanie właściwie rozpoznać to schorzenie i właściwie je leczyć. Większość pacjentów trafia na początku do lekarza pierwszego kontaktu, który powinien skierować chorego do neurologa, w celu dalszej diagnostyki.

Kto jest zagrożony chorobą Alzheimera?

Nie poznano jeszcze do końca przyczyny odkładania się w mózgu amyloidu i rozwoju objawów choroby Alzheimera. Na razie wiadomo, że choroba ma podłoże genetyczne. Udało się bowiem wyodrębnić z mózgu białko - amyloid i odkryć gen, który odpowiada za produkcję tego białka. Rozszyfrowano też inne substancje białkowe, uczestniczące w zaburzeniach leżących u podłoża tej choroby oraz geny, od których zależy powstawanie tych białek.

Nadal nie wiadomo jednak, jakie czynniki decydują o odkładaniu się amyloidu w tkance nerwowej mózgu. Nie można też powiedzieć, kto z członków rodziny chorego na Alzheimera jest zagrożony tą chorobą, nawet jeśli wykona się badania genetyczne. W wielu krajach trwają badania nad przyczynami, wczesną i pewną diagnostyką, leczeniem i profilaktyką choroby Alzheimera.