Drżenie rąk. Spoczynkowe i zamiarowe

Wiele osób w podeszłym wieku skarży się na drżenie rąk: rytmiczny, oscylujący ruch, spowodowany naprzemiennym skurczem i rozkurczem mięśni. Drżenie może być powolne (grubofaliste) i szybkie (drobnofaliste).

Jeżeli występuje w czasie bezruchu, nazywamy je drżeniem spoczynkowym. Jeśli pojawia się podczas wykonywania świadomego ruchu - mówimy o drżeniu zamiarowym.

Drżenie rąk nie zawsze jest objawem patologicznym. Prawie każdy doświadcza go czasami, zwłaszcza gdy wykonuje jakąś czynność w niewygodnej pozycji, na przykład pisze bez podparcia ręki lub trzyma w uniesionej ręce filiżankę.

Fizjologiczne drżenie rąk może się nasilać pod wpływem różnych czynników lub chorób. Dzieje się tak po wypiciu kawy, pod wpływem lęku, zmęczenia. Drżenie zwiększa się też po wielu lekach rozszerzających oskrzela, w nadczynności tarczycy i - u osób uzależnionych od alkoholu - po jego odstawieniu.

Drżenie samoistne, określane też, jako łagodne, dziedziczne, dotyczy przeważnie rąk oraz głowy, czasem także głosu. Zwykle jest nieznaczne w spoczynku, a nasila się w czasie aktywności. Drżenie to nazywane jest niesłusznie drżeniem starczym, ponieważ staje się bardziej wyraźne w podeszłym wieku.

Drżenie rąk w chorobie Parkinsona jest drżeniem spoczynkowym.

Drżenie rąk występuje też w chorobach móżdżku i ma charakter zamiarowy, czyli pojawia się przy sięganiu do jakiegoś celu. Może ono być związane ze zmianami w układzie nerwowym, spowodowanych stwardnieniem rozsianym.

Rodzajem uogólnionego drżenia jest chwianie się całego ciała, pojawiające się przy pionizacji i znikające po położeniu się.

Trzepoczące, nieregularne drżenie rąk towarzyszy zmianom mózgowym w przebiegu ciężkich zaburzeń metabolicznych, na przykład w niewydolności wątroby (encefalopatia wątrobowa).

Na czym polega leczenie drżenia rąk?

Leczenie dolegliwości polega przede wszystkim na leczeniu choroby podstawowej.

W drżeniu samoistnym skuteczne jest na ogół przyjmowanie leków blokujących receptory beta układu współczulnego. Przypomnijmy, że układ współczulny jest częścią układu nerwowego wegetatywnego, czyli sterującego funkcjami organizmu, na które nasza wola nie ma wpływu (na przykład częstość rytmu serca, szerokość światła oskrzeli lub tętnic). Beta - blokerem, stosowanym w drżeniu rąk jest propranolol. Łagodzi on też drżenie w nadczynności tarczycy i stanach lękowych, w których poza tym podawane są leki przeciwlękowe (anksjolityki). Osoby cierpiące na drżenie rąk powinny skonsultować się z lekarzem internistą lub - jeśli będzie to wskazane - także z neurologiem. Jest szansa, że uda się dobrać leczenie, które złagodzi tę dolegliwość utrudniającą nie tylko pisanie, ale i wykonywanie precyzyjnych czynności.