Wystarczy przestrzegać kilku żelaznych zasad

Kontakty teściów z nową młodą parą wymagają delikatności. Warto zwrócić uwagę na ich jakość już w sytuacjach przypadkowych, kiedy na horyzoncie dopiero pojawia się partner własnego dziecka. W tym wstępnym okresie narzeczeństwa czy tzw. „chodzenia” możemy niechcący czymś urazić chłopaka lub dziewczynę i to może potem rzutować na dalsze relacje z parą, która być może zdecyduje się na wspólne życie.

Bądźmy otwarci, szczerzy i akceptujmy wybory naszych dzieci, wszak wychowując je w ten czy inny sposób wpłynęliśmy pośrednio na motywy tych decyzji.

Jak ułatwić sobie aceptację wyboru partnera

 - Dziecko wychowujemy, czyli uczymy wchodzenia w pewien świat wartości, rozumienia związku dwojga ludzi, miłości, czyli wyposażamy go w pewien potencjał. Ale nadchodzi moment, że nasze dziecko staje się osobą autonomiczną, samodzielną i podejmuje własne decyzje. Naszym obowiązkiem było przygotować je do podejmowania dojrzałych decyzji, ale już same decyzje o wchodzeniu w związek i założeniu rodziny, o wyborze tego a nie innego  partnera, jest poza nami. Oczywiście rodzice dojrzałego dziecka mogą podzielić się swoimi uwagami, refleksjami, ale  wybór należy do naszego dziecka, dojrzałego już przecież człowieka – uświadamia Jacek Biłko, psycholog i psychoterapeuta. – Kluczem do akceptacji wyborów dorosłego dziecka może być to, że postaramy się na nie patrzeć nie przez pryzmat własnych lęków, oczekiwań czy nastawień. Najważniejsza jest relacja naszej córki czy syna z partnerem. Ważne jest na ile ta osoba ją (jego) uszczęśliwia. To jest najistotniejsze - dodaje psycholog. To dojrzałe „dziecko” jest kreatorem swojego szczęścia. Wszelkie próby  ingerowania w jego postępowanie, mówienie o braku akceptacji partnera przynosi więcej szkody niż pożytku i zakłóca potencjalnie pozytywny układ. - Są oczywiście sytuacje, kiedy widać pewne symptomy, które mogą zagrażać naszemu dorosłemu dziecku. Przykładem może być przemoc, obok czego nie można przejść obojętnie – mówi psychoterapeuta. – Ale w większości   przypadków to teściom zwykle się wydaje, że ich dziecko cierpi, a tak naprawdę to  jest subiektywne odczucie i projekcja ich własnych obaw.