- Na co pani ich tyle kupuje? Przecież to smaku nie ma. Lepiej pani kalafiora weźmie - zagadnął mnie ostatnio sprzedawca na targu.
Kupowałam szparagi. Takich ilości jak w tym sezonie nie zjadłam jeszcze nigdy. Codziennie, od maja, są na obiad albo na kolację, pod różną postacią. Na szczęście moja rodzina też je uwielbia. Ostatnio jadamy głównie grillowane. Najpierw marynuję je w ziołowej oliwie, a po upieczeniu przyprawiam solą, pieprzem i cytryną. Pyszne są też ugotowane i podane z masłem cytrynowym lub z sosem, np. koperkowym. Gotując je, główki powinny wystawać ponad powierzchnię wody. 
I choć teraz chwilowo mam ich dosyć, kupuję je i zamrażam, bo w sklepach poza sezonem ich nie znajdziemy, no chyba że marynowane. A świeże, zimą do tarty albo zupy-kremu będą w sam raz.

Pamiętajcie, że sezon na nie trwa do około 24 czerwca, zatem korzystajmy, bo potem znów trzeba będzie czekać na nie cały rok. 
Niektórzy mrożą szparagi wcześniej zbalanszowane. Ja po obraniu (białych) wkładam je od razu do woreczków. Przed użyciem nie trzeba ich odmrażać, wystarczy wrzucić do wrzątku lub na patelnię.

Szparagi polecane są osobom dbającym o linię, bo są lekkostrawne, mało kaloryczne (w 100 g mamy tylko 25 kcal) i w 95 proc. składają się z wody. Zawierają witaminy:A, z grupy B i C, a także potas, wapń, fosfor, magnez. Od wieków przypisywano im  właściwości lecznicze, np. wspomagają leczenie reumatyzmu czy zapalenia pęcherza. 
W medycynie ludowej były używane jako środek tonizujący, uspokajający oraz do leczenia zapalenia nerwów. Zaś w tradycyjnej medycynie chińskiej od wieków odwar z nich był lekiem przeciwdepresyjnym. Stosowano go także w leczeniu cukrzycy, impotencji oraz smarowano nim rany i wysypki skórne.

Szparagi pochodzą z Azji, do Polski dotarły na przełomie XVIII I XIX wieku. Białe szparagi są tego koloru, ponieważ rosną pod ziemią i zanim się przebiją zostają zebrane, więc nie oglądają słońca. Fioletowe, cenione przez Francuzów są wycinane, gdy główki wyjdą na słońce i lekko się zabarwią, zaś zielone, rosną nad ziemią i stąd ich barwa. Te ostatnie lubię najbardziej. Nie trzeba ich obierać i mają wyrazisty smak.

Kupując szparagi zwracajcie uwagę, by miały zdrowe, jędrne główki, bez żadnych plamek. Można też sprawdzić czy szparagi są świeże zginając łodygę. Jeśli się zegnie, lepiej poszukać innych. 
Po złamaniu świeże szparagi powinny wydzielać sok. Nie trzymajmy ich w wodzie, bo stają się kwaśne. Lepiej zawinąć w mokrą ściereczkę i włożyć do lodówki. 
Smacznego!

Zadzwoniła dziś do mnie koleżanka. Kupiła na targu szczaw i nie bardzo wiedziała co z nim zrobić. Ja za szczawiem nie przepadam, parę razy jadłam zupę szczawiową, która nie bardzo mi smakowała, dlatego tych liści raczej nie kupuję. Zastanawiałam się co można z niego zrobić oprócz zupy. Pomocne okazały się moje książki kucharskie. Najpierw zajrzałam do tych najstarszych, żeby sprawdzić co nasze babcie robiły ze szczawiem i znalazłam kilka przepisów, np. na szczaw pasteryzowany, na sos, zupy i sałatki. Szczaw ma kwaśny smak. Wiecie, że pobudza apetyt? Najlepsze są młode, drobne listki. Te większe będą miały łykowatą łodygę, którą trzeba usunąć ze środka liścia. Zanim zaczniemy go przyrządzać, trzeba liście dokładnie wypłukać w zimnej wodzie i osuszyć. Tak przygotowany wytrzyma w lodówce kilka dni. Można go jeść na surowo, np. dodając do sałat z sosem winegret, do sosów jogurtowych zamiast cytryny, a pokrojonym w paski można posypać warzywa, kanapki, ryby. Gdy chcemy z niego ugotować zupę czy sos, trzeba go sporo kupić, bo pod wpływem ciepła błyskawicznie się "kurczy".

Jednak nie należy go jeść zbyt często, ponieważ zawiera kwas szczawiowy, który w nadmiarze może być szkodliwy dla zdrowia i powodować kamicę nerkową, ponadto szczawiany pozbawiają nas wapnia, dlatego szczawiu nie poleca się osobom cierpiącym na kamienie nerkowe, reumatyzm, czy artretyzm, a także małym dzieciom.

Podobno szczaw doskonale oczyszcza skórę oraz ma właściwości wybielające. Być może go jednak kupię :) A resztę wykorzystam do bukietów. Liśćmi można też umyć ręce, wyczyścić plamy z rdzy, atramentu, odświeżyć wyroby wiklinowe i srebro.

Podzielę się z wami przepisami, które pochodzą z książki "Z działki na stół i do spiżarni" Kazimiery Pyszkowskiej (1989 r.).

Jeśli znacie ciekawe receptury, prześlijcie.

Z lekkim niepokojem przyglądałam się piątkowym zakupom. Panowie z koszykami piwa, czipsów i tym podobnych przekąsek biegali po sklepie. Ci szczupli tak bardzo mnie nie drażnią, ale ci z wyraźną nadwagą i wielkimi brzuchami już tak. Rozumiem, że Euro, że Polacy grali i piwo konieczne, ale po co jeszcze te czipsy, pizza, paluszki, krakersy, cola? Właśnie tym panom poświęcę dzisiejszy wpis.

Na początek poinformuję, że otyli panowie "produkują" mniej spermy, a ich nasienie jest gorszej jakości niż u mężczyzn o prawidłowej masie ciała. Zbadał to dr Ghiyath Shayeb z uniwersytetu w Aberdeen (Szkocja). Przebadał nasienie 5316 mężczyzn, którzy zwrócili się do centrum położniczego przy uniwersytecie, ponieważ ich partnerki miały problem z zajściem w ciążę. W większości przypadków, problemem była nadwaga i związana z tym gorsza jakość spermy. Dr Shayeb zaleca otyłym mężczyznom, którzy chcą mieć dzieci, by zadbali o zmniejszenie masy ciała i dążyli do uzyskania wskaźnika BMI, który powinien mieścić się w przedziale 20-25.

To nie koniec listy problemów związanych z dużym brzuchem. Panowie, którzy codziennie wypijają więcej niż puszkę napoju z cukrem są o 20 proc. bardziej narażeni na chorobę serca niż mężczyźni, którzy ich nie piją - taką tezę wysnuli naukowcy z Harvard School of Public Health w Bostonie prowadząc badania na grupie 43 tys. mężczyzn w wieku od 40-70 lat, którzy co dwa lata wypełniali ankiety dotyczące nawyków żywieniowych i innych elementów stylu życia. Zrobiono im także badania krwi. W porównaniu z panami, którzy nie pili słodkich napojów, mężczyźni pijący je codziennie mieli wyższy poziom trójglicerydów oraz białka C-reaktywnego we krwi oraz niższe stężenie HDL.

Po trzecie otyłość brzuszna to najgorszy rodzaj otyłości, ponieważ tłuszcz gromadzący się wokół pasa obciąża wewnętrzne narządy i zaburza ich prawidłową pracę. Mężczyźni z brzuchem narażeni są na nadciśnienie, miażdżycę, chorobę niedokrwienną serca, cukrzycę, nowotwory.

Zatem, zamiast uważać, że odchudzać powinny się tylko kobiety, lepiej wziąć się za siebie nim będzie za późno. Panom, którym wydaje się, że odchudzanie jest mało męskie, powiem tylko tyle, że mało męskie, to są duże brzuchy.

Dietetycy twierdzą, że mężczyznom brakuje silnej woli i konsekwencji, by wytrwać na diecie. I chyba jest w tym ciut prawdy. Mój znajomy parę miesięcy temu zaczął się odchudzać. Próbował już wiele razy, ale nigdy mu się nie udało i tym razem poszedł do dietetyka. Ten opracował mu menu, polecił ćwiczenia. Kolega nie protestował. Słuchał rad i wskazówek i wypełniał zalecenia. Pewnie dlatego, że dużo go to kosztowało :) W ciągu paru miesięcy zrzucił ponad 10 kilogramów. I jak tylko zaczął lepiej wyglądać i lepiej się czuć, momentalnie powrócił do starych nawyków żywieniowych: na stole znów pojawiła się dwulitrowa butla coli, przestał dbać o jakość posiłków, podjadał w nocy, do tego dołączył ulubione batony i piwo. Wydawało mu się, że skoro schudł, może powrócić do dawnego stylu życia. Nic bardziej mylnego. W ciągu miesiąca sporo przytył.

Nawet po zakończeniu kuracji odchudzającej warto pamiętać o zdrowych przyzwyczajeniach. Warto ograniczyć alkohol, który dostarcza pustych kalorii. Drinki najlepiej zastąpić kieliszkiem wytrawnego wina popijanego wodą, wielbiciele piwa powinni natomiast ograniczyć się do jednej szklaneczki.

Lato zbliża się wielkimi krokami, zadbajcie o sylwetkę i zdrowie!

Unia Europejska zakazała dosypywać cukier do soków owocowych i nektarów, ale polscy producenci tym się nie martwią, bo jak deklarują, cukru nie dodają, bo to podraża produkt. Martwią się raczej o to, że konsumenci coraz rzadziej kupują soki. I pewnie rynek dalej będzie się kurczył, bo soki w kartonach są drogie. Mnie to akurat bardzo cieszy, że soki zamieniamy na wodę.
Gdyby tak jeszcze przestać kupować tanie gazowane, energetyzujące, herbaciane napoje, pełne cukru, barwników, dodatków smakowych.

Niedawno wieczór spędziłam w szpitalu, na izbie przyjęć. W kolejce czekał też ok. 40-letni mężczyzna, zawodowy kierowca, który trafił do szpitala prawdopodobnie z powodu przedawkowania napojów energetyzujących. Kupił sobie w promocji zgrzewkę i podczas jazdy samochodem, sobie popijał. W ciągu dnia wypił 4 butelki, a wieczorem z wysokim ciśnieniem, kołataniem serca i zawrotami głowy, rodzina przywiozła go do szpitala. Człowiek nie zdawał sobie sprawy, że tego typu napoje mogą mu zaszkodzić. Kupował je, bo odpowiadał mu smak. O tym, że zawierają spore ilości kofeiny już nie wiedział. A niektóre mają tyle kofeiny co siedem filiżanek mocnej kawy. Australijscy naukowcy dowiedli, że po wypiciu puszki popularnego napoju, po którym "można latać" wzrasta lepkość krwi, co zwiększa ryzyko tworzenia się skrzepów. Zaś badacze z Henry Ford Hospital stwierdzili, że takie napoje zwiększają tętno i ciśnienie.
Mam nadzieję, że trochę was nastraszyłam :)

Warto też wiedzieć, że kolorowe i słodkie napoje niszczą zęby, bo zawierają niebezpieczny dla szkliwa kwas fosforowy i cytrynowy, który je rozpuszcza. Wiele z nich ma w składzie cukier w różnych postaciach, będący pożywką dla bakterii. Półlitrowa butelka napoju gazowanego zawiera przeciętnie 15 łyżeczek cukru. Nie muszę chyba dodawać co to oznacza dla sylwetki.
Z kolei napoje typu ice-tea czy popularne oranżady zawierają barwniki i dodatki smakowe, które m.in. odbarwiają zęby, nadając im żółty lub szary kolor i mogą powodować alergie. Ostatnio dentysta przestrzegł mnie, by nie pić bardzo zimnych płynów, ponieważ możemy narazić zęby na szok termiczny, a w konsekwencji na pęknięcie szkliwa. Ponadto, by go nie uszkodzić, nie powinno się myć zębów od razu po wypiciu napoju, ponieważ większość związków chemicznych zawartych w napojach rozmiękcza szkliwo.

Do wody polecam dorzucić plasterek cytryny, liście mięty lub kostki lodu z zamrożonym kawałkiem truskawki lub innego owocu.
Pysznie smakuje i ładnie wygląda w szklance lub kieliszku. Na zdrowie!

Mam znajomego, który diabelsko ostrą kapsaicynę dodaje do wszystkiego. Gdy ostatnio spróbowałam u niego sałatki z rzepy, przez kwadrans czułam palenie, pieczenie, łzy kapały jedna za drugą, a język zesztywniał. Dopiero wtedy zrozumiałam czym jest pikantne jedzenie w jego wykonaniu. 

Kapsaicyna to składnik papryki. Od lat wykorzystuje się ją w medycynie i ziołolecznictwie, gdyż działa na skórę drażniąco i rozgrzewająco, łagodząc miejscowo bóle mięśniowe, reumatyczne, artretyczne i nerwobóle. Oprócz tego jest składnikiem gazu pieprzowego, łzawiącego, a nawet farby chroniącej kadłuby statków przed obrastaniem skorupiakami. 


O papryce nie powinni zapominać panowie, bowiem kapsaicyna w niej zawarta zapobiega rakowi prostaty. Zbadali to naukowcy z Cedars-Sinai Medical Center podając kapsaicynę myszom z guzami prostaty. Efekt: guzy się zmniejszały. 
Kapsaicyna skłania komórki raka gruczołu krokowego do samozniszczenia. Człowiek musiałby jeść trzy razy w tygodniu ok. 400 miligramów kapsaicyny, czyli ok. 3 do 8 najostrzejszych papryczek habanera.


Ponoć najostrzejszą papryką chili jest Trinidad Scorpion Butch. Wyhodowano ją w Australii. Jest tak pikantna, że lepiej bez rękawiczek jej nie dotykać, a gdy będziemy jej używać np. do przygotowania sosu, trzeba założyć maskę, gdyż jej opary są bardzo drażniące. W skali Scoville’a (określającej koncentrację kapsaicyny) ma aż 1 463 700 jednostek (SHU). Dla porównania dodam, że papryka tabasco ma od 30 do 50 tys. SHU. 
Zatem kto lubi, niech przyprawia. A jak przesadzicie z ostrością, pieczenie łagodzi jogurt naturalny. Sprawdziłam :) 


Winogrona nie są polecane osobom, które walczą z nadmiarem kilogramów oraz diabetykom, ponieważ zawierają spore ilości glukozy i fruktozy. Gdy będziemy sobie na nie pozwalać zbyt często, przybędzie nam tu i ówdzie.

Ale tym razem ten cukier nie niepokoi mnie tak bardzo jak pestycydy w nich zawarte. Badania pokazują, że ze wszystkich owoców, największe ich stężenie mają winogrona. Najwięcej chilijskie. Niemieccy naukowcy znaleźli w nich nawet 26 różnych rodzajów pestycydów. Ponoć, winogrona zawsze przekraczają normy jeśli chodzi o zawartość pestycydów, ponieważ pochodzą z winnic, gdzie każdego roku uprawiane są na tej samej ziemi, która nierzadko musi być opryskana ze względu na różnego rodzaju szkodniki.

Dlatego nie żałujmy pieniędzy i kupujmy te z upraw ekologicznych albo posadźmy je sobie na działce. Od czasu do czasu warto je zjeść bo zawierają potas, korzystny dla serca (polecane osobom z nadciśnieniem) działają moczopędnie, są bogate w fosfor i wapń, w magnez, witaminy A i z grupy B. Ponadto podwyższają poziom dobrego cholesterolu HDL. Najzdrowsze są ciemne winogrona, które działają przeciwbakteryjnie i przeciwwirusowo. 
Ja w kuchni używam oleju z pestek winogron, który obniża tzw. zły cholesterol i jest bogaty w nienasycone kwasy tłuszczowe.  


Nie chodzi o alkohol, a o kawę. Jaką najbardziej lubicie? Ja cappuccino, ale smakuje mi tylko w dobrych kawiarniach. 
Nie trzeba już liczyć wypijanych filiżanek, bo amerykańscy naukowcy z National Cancer Institute odkryli, że starsi, którzy piją kawę są mniej narażeni na śmierć. Badacze nie wiedzą, który jej składnik jest za to odpowiedzialny i są ostrożni w mówieniu, że ten czarny napój przedłuża życie. Zaobserwowali natomiast związek między ilością wypitej kawy, a prawdopodobieństwem zgonu w wyniku chorób serca, chorób oddechowych, udaru, zranień, wypadków i infekcji. Według nich, im więcej kawy wypijał człowiek, tym mniejsze ryzyko śmierci. Na przykład u osób pozwalających sobie na trzy filiżanki dziennie zagrożenie śmiercią malało o 10 proc. w porównaniu z osobami, które w ogóle jej nie piły. Kawa zawiera substancje przeciwzapalne i przeciwutleniające, które chronią nasze naczynia krwionośne przed miażdżycą a organizm przed starzeniem. Ponadto pobudza pracę jelit, pobudza trawienie. Ale kawa kawie nierówna. Na świecie uprawia się dwa rodzaje kawy: Arabicę i Robustę. Ta pierwsza jest smaczniejsza, druga ma bardziej kwaśny smak. Gdy na opakowaniu będzie napisane, 100 proc. Arabica, warto ją kupić. Najzdrowsza jest ta w ziarnach, które samodzielnie zmielimy w młynku tuż przed przyrządzeniem i zaparzymy w ekspresie. Moja mama ma jeszcze mały młynek do kawy, który kiedyś chodził na okrągło, dziś leży zapomniany, bo rynek został zalany przez kawy rozpuszczalne. Dobrej jakości ziarno, które powinno chrupać przy rozgryzaniu kupimy w małych palarniach lub sklepikach z kawą. 



Dawniej piło się dużo tzw. kawy sypanej. Dziś lepiej zainwestować w ekspres, bo napój z niego jest zdrowszy. 
Kawa sypana podrażnia żołądek, podwyższa poziom cholesterolu i podrażnia wątrobę.

Dużo łagodniejsza dla żołądka jest kawa z ekspresu z mlekiem. Za bardzo mocną kawę uchodzi espresso. Nic bardziej mylnego. Ze względu na małą ilość wody ma mniej kofeiny niż filiżanka kawy z ekspresu przelewowego. 
Są jeszcze kawy rozpuszczalne w kształcie tzw. kryształków, w proszku, w granulkach, z dodatkiem mleka w proszku, cukru, niezdrowych utwardzanych tłuszczów roślinnych, zagęstników, fosforanów itp. To już nie jest zdrowa kawa, a chemiczny środek do picia. Ponadto ma niewiele kofeiny.

Jeśli lubimy rozpuszczalną, najlepsza jest ta w kształcie tzw. kryształków. Nie kupujcie tej sproszkowanej, bo jest najgorszej jakości. Zapomnijcie też o śmietankach w proszku. Tu czysta chemia. Zdrowiej będzie gdy dolejemy 2 proc. mleka. Na zagęszczone, słodzone radzę uważać, jeśli nie chcemy przytyć.  Zdrowe osoby, które nie skarżą się na żadne dolegliwości po wypiciu małej czarnej, mogą pozwolić sobie dziennie nawet na 4 filiżanki. Dobrze gdyby to była dobrej jakości kawa, wtedy będziemy z niej czerpać to co najlepsze. Na małą czarną powinni uważać wrzodowcy, bowiem może ona zaostrzyć objawy chorobowe w wyniku zwiększonego wydzielania soku żołądkowego.

Jedną z najdroższych kaw na świecie jest indonezyjska Kopi Luwak. Za kilogram trzeba zapłacić od 3 do 5 tys. zł, a wszystko dlatego, że produkcja jest dość specyficzna. Producent nazywa się łaskun muzang zwany też cywetą i jest zwierzęciem, które zjada dojrzałe owoce z krzewów kawowych. Miękkie części owoców trawi, a nasiona wydala w nietkniętej postaci, ale o zmienionym przez jego soki trawienne smaku. W ten sposób ziarna kawy tracą gorzki smak i kawa z nich wytwarzana zyskuje nowy, niepowtarzalny aromat. Owe nasiona są następnie zbierane, oczyszczane, suszone i palone.

Napilibyście się? Dobrego dnia! 


Dziś Europejski Dzień Walki z Otyłością. Ile wynosi wasze BMI (ang. Body Mass Index)? Sprawdźcie. Prawidłowa wartość to od 18,5 – 25, wahania poniżej niższej granicy oznacza niedowagę, natomiast odchylenie powyżej 25 – nadwagę. 

Według ostatniego raportu WHO polskie nastolatki są w czołówce najbardziej otyłych i najmniej ruchliwych. 29 proc. 11-latków ma nadwagę. Na badanych 39 krajów Europy i Ameryki Płn. grubsze są tylko 11-latki z USA, Grecji, Portugalii, Irlandii, Kanady i Hiszpanii. Z wiekiem odsetek otyłych się obniża. W grupie 13-latków nadwagę ma 1/4 młodzieży, zaś wśród 15-latków otyli stanowią 16 proc. Wyniki są niepokojące, bo badania prowadzone są co 4 lata, ale nigdy nie wypadliśmy tak źle. Winą za to obarczałabym wyłącznie dorosłych. To oni przekazują dzieciom, wnukom złe nawyki żywieniowe, uczą niezdrowego stylu życia. Parę dni temu w sklepie widziałam matkę z dwójką dzieci w wieku ok. 4 i 10 lat. Mimochodem zerknęłam do jej koszyka. A w nim: parówki, mrożone frytki, gotowy sos do spaghetti w słoiku, zupa ogórkowa w proszku, zupa pieczarkowa w proszku, konserwa, czipsy, lody i cola. I najprawdopodobniej te dzieci jedzą właśnie takie obiady. Jak potem, jako dorośli mają wiedzieć co jest zdrowe a co nie, jeśli mama zamiast włoszczyzny na zupę kupuje proszek, który rozrabia z wodą i podaje dzieciom jako zupę. Ostatnio pewien 30-latek zdziwiony był, że żurek gotuje się na zakwasie. Do tej pory jadł tylko ten z torebki. 

Od lat gazety, radio, telewizja, lekarze, eksperci trąbią żeby zdrowo się odżywiać, podpowiadają co złe, a co wartościowe. Dlaczego tak trudno nam stosować się do tych zaleceń? Przecież to, co jemy ma wpływ na nasze zdrowie, samopoczucie. Grubi częściej zapadają na choroby układu krążenia, serca, nadciśnienie i miażdżycę, cukrzycę typu II. Nie karmmy dzieci i siebie czipsami, ciastkami i gotowymi obiadkami z torebek czy słoików. Taniej i zdrowiej będzie jeśli ugotujemy zupę na wywarze z prawdziwych jarzyn. Europejski Dzień Walki z Otyłością to dobra okazja, by zastanowić się nad błędami, które popełniamy na co dzień. Przytyć jest łatwo, każdy następny kilogram pojawia się po spożyciu 6-7 tysięcy dodatkowych kcal. Przy regularnym przyjmowaniu nadmiernej ich ilości można znacznie przybrać na wadze. A jak wiadomo, walka z dodatkowymi kilogramami nie jest łatwa, ale warto rozpocząć ją jak najszybciej, zanim pojawią się poważne problemy zdrowotne. Nie narażajmy siebie i najmłodszych, których kochamy na choroby, dyskomfort i złe samopoczucie. 

Jeśli sami nie potrafimy wprowadzić zmian, udajmy się do dietetyka. 

Na początek odstawmy słodkie napoje, zastąpmy je wodą, wyeliminujmy słodycze, słone przekąski. Słodycze można podawać dzieciom, które mają prawidłową masę ciała, ale w ograniczonych ilościach. Niech będą to galaretki, koktajle, kisiele, a raz w tygodniu np. kawałek czekolady. Moja 6-letnia córka od małego słodycze jada tylko w piątek i to w małych ilościach. Nie kupuję jej ciastek, cukierków, gum, dostaje czekoladę, głównie gorzką, bo ją lubi. I wcale nie protestuje. Długo walczyłam z całą rodziną, by nie podawali jej słodyczy przy każdej okazji. I udało się. 

Dziadkowie, ciocie i rodzice - to od was zależy, jak w przyszłości będzie odżywiać się wasze dziecko.  

I uwierzcie mi, dziecko nie obrazi się jeśli nie dostanie batonika, a nawet jeśli, to szybko mu przejdzie. Babciom wydaje się, że jeśli nie kupią dziecku lizaka, to znaczy że będą gorsze. Wcale nie. Jeśli poświęcą czas wnukowi czy wnuczce, pobawią się, zabiorą na spacer, malec zapamięta takie chwile na długo.