Gdzie seniorom żyje się najlepiej?

Organizacja Narodów Zjednoczonych zleciła porównanie jakości życia ludzi starych w 91 krajach. Pod uwagę zostały wzięte różne kryteria (w sumie 13), takich jak dochody, zatrudnienie, ochrona zdrowia i środowisko naturalne.

Czołówka listy nie może być zaskoczeniem – na pierwszych miejscach uplasowały się kraje zamożne i wysokorozwinięte, o mocnych tradycjach państwa opiekuńczego: Szwecja, Norwegia, Niemcy, Holandia, Kanada, Szwajcaria i Nowa Zelandia. Generalnie w pierwszej dwudziestce znalazły się przede wszystkim państwa europejskie i Ameryki Północnej.

Końcówka rankingu też jest oczywista: to Pakistan, Tanzania i Afganistan.

Ale o miejscu w rankingu nie decydował poziom PKB. Sri Lanka, Boliwia i Mauritius wyprzedziły wiele krajów znacznie zamożniejszych. Z kolei takie potęgi gospodarcze jak Rosja czy Indie zajęły dalekie miejsca. (odpowiednio 78 i 73).

Polska zajęła 62 miejsce, przed m.in. Ukrainą i Rosją, ale daleko za chociażby Armenią (51 miejsce), Albanią, Estonią czy Litwą.  

Najwyższą pozycję – 20 miejsce – Polska uzyskała w kryterium „bezpieczeństwo dochodów ludzi starych”. Sporo punktów zyskaliśmy też za duży zasięg zabezpieczenia emerytalnego (wśród obecnych seniorów mało osób nie ma uprawnień do świadczeń emerytalnych) i niski poziom ubóstwa wśród osób starszych. Kompletnie natomiast polegliśmy, jeśli chodzi o jakość opieki zdrowotnej nad osobami starszymi. Polska zajęła 87. miejsce (na 91 ocenianych krajów). Na taką ocenę złożyły się zarówno wspólne dla wszystkich pacjentów w Polace problemy z dostępnością do opieki medycznej jak i stan polskiej geriatrii – mamy jednego lekarza geriatrę na 10 tysięcy mieszkańców. W innych krajach europejskich na taką populację przypada nawet sześciu specjalistów. W całej Polsce jest 750 łóżek geriatrycznych.

Polscy seniorzy mają też znacznie mniejsze szanse niż ich europejscy (przede wszystkim) rówieśnicy na aktywność zawodową i społeczną. To m.in. efekt kiepskiego wykształcenia ludzi po 60. roku życia. Duża część polskich seniorów ma zaledwie wykształcenie podstawowe (czasem nawet niepełne) czy zasadnicze zawodowe. To wszystko przekłada się na poczucie wykluczenia i osamotnienia, rzutując mocno na globalną ocenę samopoczucia starszych osób.

Przy tworzeniu Global AgeWatch Index porównano siłę nabywczą dochodów osób starszych, ich sytuację zdrowotną, wykształcenie czy możliwość zatrudnienia. Opierano się na danych Banku Światowego, OECD, Eurostatu i Światowej Organizacji Zdrowia.