Na poczatek TOPINAMBUR

Podoba mi się życie dojrzałej kobiety. Planuję kolejne urodziny, bez skrępowania, bo bycie starszym jest wspaniałe! Przez ostatnie kilkadziesiąt lat ludzie dojrzali byli spychani na margines życia. Odbierano im prawo do cieszenia się życiem. Tymczasem powolutku świat zaczyna zauważać, że tacy ludzie to Superstarsi

Na poczatek mojego bloga - bloga gospodyni Kuchni portalu superstarsi.pl - tradycja wydobyta z zapomnienia przez najnowsze trendy. Topinambur. To on jest moim dzisiejszym bohaterem.

Topinambur, czyli słonecznik bulwiasty. Prawie każdy zna żółte kwiaty na wysokich łodygach, które beztrosko porastają nieużytki. To właśnie ta zapomniana bulwa. Zbierana późną jesienią i odporna na mróz może nam urozmaicić zimowe menu. Zdrowa, ponownie staje się konkurentem ziemniaka. Ważne, że nie zawiera tyle  skrobi co ziemniaki, bezpiecznie mogą go jeść diabetycy, kontrolujący swoją wagę i oczywiście smakosze.

Tą roślinę przywieziona do Europy w połowie XVII wieku. Małe wymagania i łatwość uprawy spowodowały, że  szybko stał się popularnym warzywem. Doskonały, przypomina w smaku karczocha lub orzechy brazylijskie. Po latach świetności wyparty przez bardziej wydajnego ziemniaka. Zepchniety do roli paszy dla zwierząt. Przez lata cenili go chyba wyłącznie mysliwi, którzy sadząc topinambur na nieużytkach, zapewniali dzikim zwierzętom karmę w czasie srogich zim. Pomocny w oczyszczaniu zniszczonej przez przemysł gleby, bo oczyszcza ją z zanieczyszczeń ropochodnych. Na chwilę przypomniany w czasie głodu drugiej wojny światowej.

Poszukajcie w sklepach powykręcanych fioletowych bulw. Na szczęście nasi ronicy już zaczęli go uprawiać i sprzedawać, przestaje być rzadkim i drogim delikatesem.

Topinambur wraca w najróżniejszej formie, surowej przekąski, zapiekanek, chipsów i marynat. Koneserzy produkują z niego wytrawny destylat. Jest mnóstwo przepisów, ja zachwyciłam się zupą.