11-03-2013
Od ponad dwóch tygodni mam w domu Wnusię. Mały człowiek w maju skończy dwa latka. Jej pobyt przypomniał mi trochę własną młodość i muszę stwierdzić, że na kanwie tych wspomnień zaczęłam podziwiać samą siebie sprzed lat.
Ugotowanie obiadu, posprzątanie mieszkania przy takim żywiole, jakim jest moja Wnusia wydaje się niemożliwe. A przecież wszystko to jakimś cudem robiłam, kiedy jej mama była mała. A były to czasy trudne. O pampersach nikt nie słyszał, co znaczyło, że każde siusiu do tetrowej pieluszki równało się nie tylko zmianie tejże pieluchy, ale także przemoczonych śpioszków, czy rajstopek, podsiusianej koszulki i bluzeczki (wtedy: kaftanika). Wredna kaszka manna zbijała się w grudki, a mleko trzeba było dokładnie przegotować, żeby nadawało się dla takiego bobasa. Teraz podgrzewa się mleko do żądanej temperatury, wsypuje się trzy łyżki kaszki, dokładnie miesza i dziecię ma posiłek gotowy.
I jeszcze podejście mojej rodzinki: gdybym oddała moje dziecię do przedszkola, zostałabym wyklęta przez wszystkie babcie. Teraz sama wiozę Wnusię do przedszkola, bo widzę, że się tam dobrze czuje, dużo uczy, a jej mama ma możliwość odsapki.
Mimo wszystko podziwiam siebie i wszystkie mamy z tamtych czasów…
Jak dawałyśmy radę???
Grypa nie odpuszcza. Dopadła mnie drugi raz w tym roku. Robię, co mogę: łykam odgrypiacze, popijam herbatkę z malinami i wmawiam w siebie, że jutro będzie lepiej. Zwłaszcza, że żadne zwolnienia lekarskie mnie nie ratują (pracuję u siebie i robotę muszę zrobić na czas).
Na osłodę: Marquez...
czytaj więcej »Życie stawia nas przed trudnymi wyborami. Czasami wydaje się, że niczego więcej nie jesteśmy w stanie z siebie wykrzesać. Padamy wieczorem na poduszkę, naciągamy na głowę kołdrę i nagle głos budzika uświadamia nam, że już jest ranek, a wczorajsze bolączki już nie są takie straszne, da się z...
czytaj więcej »
Dlaczego Drohobycz???
Bo Schulz, bo Grynberg…
Punkt pierwszy: granica. Polacy odprawiają nas błyskawicznie. Po stronie ukraińskiej trochę utrudnień, ale rozmowa z kobietą w mundurze wydaje się na tyle przekonująca, że nawet brak„zielonej karty” przestaje być...
czytaj więcej »Pewnie będzie o książkach i podróżach. Zaczynam od jutra. Na poczatek ulubione książki.
czytaj więcej »Czy przychodzi moment w życiu człowieka, że powinien powiedzieć - jestem za stary, za stara,...
Co robić, kiedy nagle zostajemy bez pracy i bez żadnych dochodów? Nie panikować (łatwo...
Zrzuć dżinsy, sweter i byle jakie buty. Nie mów „mi już nie wypada" albo "nie zależy”. Między...
Czas, kiedy babcia i dziadek na pierwszy rzut oka kojarzyli się z tą funkcją w rodzinie,...
Rozmowa z Ewą Lisowską-Kanią, psychologiem i seksuologiem, na temat najczęstszej dysfunkcji...
| Listopad 2024 | ||||||
| PN | WT | ŚR | CZ | PT | SO | ND |
| 01 | 02 | 03 | ||||
| 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
zaloguj się przez Facebook
halusia | 20-03-2013
Rzeczywiście teraz z jednej strony jest łatwiej, bo szybciej.
Gdy opiekowałam się synkiem byłam młoda i o wiele łatwiej było mi się ruszać. Skłony, przysiady i takie tam przydziecinne gimnastyki były mimochodem. A teraz? Ojjjj
I jakoś tak dziwnie mniej się chce??