Odmładzać kobiety, w sposób szlachetny

Ewa Kozakiewicz: Z czego wzięła się tendencja zapraszania na wybiegi starszych modelek? Czy to przejściowa moda?

Prof. Barbara Suszczyńska – Rąpalska, kierownik Katedry Przestrzeni i Barwy Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie: To tendencja światowa, która moim zdaniem ma uzasadnienie socjologiczne. Jeszcze nie tak dawno niepodzielnie panował kult młodości. Ktoś kto przekroczył pewien wiek już się nie liczył. Był w pewnym sensie dyskryminowany. Obecnie, dzięki rozwojowi medycyny i nowoczesnych technologii, ludzie nie tylko żyją dłużej, ale na co dzień wspomagają naturę wręcz do granic nieprzyzwoitości. To przebieranie się za kogoś innego czy poprawianie urody, może być chwilami nawet błazeńskie. Bo, kiedy patrzymy na osobę odmłodzoną, widzimy, że wygląda pięknie, ale przecież znamy ją z wcześniejszych wystąpień. I zapala się światełko, rodzi pytanie „Ile ta osoba ma naprawdę lat?”. Proszę zrozumieć: nie jestem przeciwna starszym kobietom na wybiegach, ale nie mogą udawać kogoś innego niż są. Jestem za daleko pojętą wrażliwością wizualną, za wyczuciem, szlachetną zmianą na korzyść, ale nie za wszelką cenę – nie popieram drastycznego, gruboskórnego odmładzania, gdyż skutkuje ono wizualną kompromitacją.

Kult młodości był nieprzyzwoity, bo określał, ile modelka ma ważyć, ile ma mieć lat. Przeważnie modelkami mogły być anorektyczne nastolatki. A przecież z takimi dziewczynami kobieta dojrzała się nie utożsamia. Wolałabym iść na pokaz, podczas którego inspirowałyby mnie kobiety starsze, dojrzałe. Bo one mają swój styl.

Pojawienie się na pokazach modelek starszych, to według mnie rodzaj buntu, może rewolucji, walki o prawa ludzi dojrzałych, wyrzucanych na margines. Ale też taki jest rynek mody: potrzebne są zmiany. Nie może być stagnacji.

Co z tego wynika dla projektantów mody?

Nie wolno projektantom postarzać kobiet. Trzeba je odmładzać, ale w sposób szlachetny. Potrzebne do tego jest wyczucie estetyczne i psychologiczne. Aranż – pokazanie dojrzałej osoby - musi być jak najbardziej korzystny, ale nie może polegać na tworzeniu sztucznej metryki! Nie powinno się rodzić pytanie „ile  ona ma lat?” Widzowie pokazu winni odpowiedzieć sobie na inne pytania: Podoba mi się to czy nie? Pasuje to do mnie? Musimy pamiętać, że przebierając się za kogoś innego odejmujemy sobie nie tylko lat, ale i doświadczenia życiowego, zasobu wiadomości – tego wszystko, co tworzy aurę człowieka: różnice, podobieństwa, skromność, odwagę.