Mamy prawo do własnego życia

Życie w samotności nie jest życiem łatwym, o czym wiedzą zarówno młodzi jak i starsi. Potrzeba bliskiej obecności drugiego człowieka wypływa nie tylko z potrzeby pozytywnych ciepłych emocji, ale i potrzeby wzajemnej pomocy, dzielenia problemów z drugą osobą i wspólnego spędzania czasu - mówi Elżbieta Łopacińska, psycholog i mediator. - To naturalne, że osoby rozwiedzione czy owdowiałe myślą o tym, by ułożyć sobie życie z nowym partnerem. Uważam, że dzieci singli nie powinny komentować czy krytykować decyzji swoich rodziców. Rodzice mają prawo do autonomii i do suwerennych decyzji, które wynikają z ich potrzeb. A zatem mają pełne prawo do zrekonstruowania swego życia, tak jak chcą – oznajmia psycholog. – Dzieci, zwłaszcza dorosłe, nie powinny wkraczać w ten proces decyzyjny i zaburzać go.

Dorosły rodzic sam płaci za swoje błędy

Trzeba powiedzieć swym dorosłym dzieciom, że podejmując decyzje o swoim życiu liczymy się z tym, że możemy się pomylić i jesteśmy przygotowani na poniesienie konsekwencji swoich błędów. Warto powoli przygotowywać swe dojrzałe pociechy na ewentualną zmianę swojej sytuacji życiowej i rozmawiać z nimi o tym otwarcie, a nie ukrywać nową znajomość do czasu, aż będziemy przekonani o słuszności wyboru. Z jednej strony ostrożność jest dobra, z drugiej ryzykuje się, że sprawa wyjdzie na jaw niechcący i dorosłe dziecko może się czuć oszukane. To na ogół źle rzutuje na późniejsze relacje.

Należy chronić suwerenność swych dorosłych dzieci

Na pewno partner czy partnerka – niezależnie od bliskości relacji – nie może ingerować w życie dorosłych nie swoich dzieci, nie powinien krytykować ani komentować ich poczynań. Tu nowy partner powinien wykazać się wyjątkową tolerancją. Najlepiej w sprawach dorosłych dzieci nie zajmować stanowiska nawet zaocznie. Lepiej wysłuchać ze zrozumieniem opowieści o problemie, służyć pomocą i wsparciem, a dopiero, gdy jest się wyraźnie o to poproszonym, można udzielić ostrożnej rady.

Najbardziej zbliży nas do rodziny wspólne działanie: np. przy budowie piaskownicy dla wnuka czy wspólne sadzenie drzewek na rodzinnej działce.Trzeba bowiem pamiętać, że niezależnie od wieku dzieci, ich lęk przed nową osobą u boku rodzica wynika z emocji. - Odbywa się swoista projekcja przyszłości. Dorosłe dzieci myślą, że w razie nowego związku nie będzie już miejsca dla nich, utracą uwagę, miłość i zrozumienie rodzica. Odgrywają rolę też pobudki egoistyczne: dorosły syn czy córka nie dopuszcza myśli, że rodzic potrafi kochać jednocześnie nowego partnera i ich. Poza poczuciem zagrożenia pojawia się też zazdrość o utraconą pozycję, choć przecież miłość do dzieci jest inna niż miłość do partnera – zauważa psycholog.