Podstawowym lekiem, jaki zapobiega nadwadze i otyłości jest właściwa, dobrze skomponowana dieta (bogata w błonnik, skomponowana z pokarmów nieprzetworzonych, przede wszystkim ziaren z pełnego przemiału, warzyw, ryb, chudego mięsa oraz owoców) oraz odpowiedni poziom aktywności fizycznej. Czyli – zdrowy styl życia.

Co robić, gdy wskaźnik BMI przekroczył 25?

Zanim wydamy pieniądze na parafarmaceutyki czy różnego rodzaju suplementy, warto zastanowić się, gdzie leży problem.

Przy niewielkiej nadwadze wystarczy niewielka zmiana nawyków – np. zaniechanie spożywania późnych obfitych posiłków, czy podjadania słodyczy i słonych przekąsek – by masa ciała wróciła do normy.

Jednak w przypadkach większej nadwagi, a już na pewno gdy wskaźnik BMI przekracza granicę otyłości, niezbędne jest zastosowanie bardziej zdecydowanych rozwiązań.

Ważne! Cudowne diety, gwarantujące spadek kilogramów w ekspresowym tempie, niestety nie są skuteczne. Wprawdzie często rzeczywiście doprowadzają do spadku masy ciała, jednak utrzymanie rezultatu jest niemal niemożliwe.

Właściwa, dobrze zbilansowana dieta, powinna dawać efekt w postaci 1 kg spadku masy ciała tygodniowo w pierwszym miesiącu odchudzania. Później jednak nie powinien on przekraczać 0,7 kg tygodniowo, optymalnie wynosi on 0,5 kg tygodniowo.

Lekarze przyznają, że łatwiej jest schudnąć niż utrzymać efekt odchudzania. Nawet racjonalne odchudzanie kończy się często mniejszym lub większym przyrostem wagi. Jednak nawet w takiej sytuacji lepszą decyzją jest podejmowanie wysiłku schudnięcia, niż „pogodzenie się z losem”.

Odchudzanie to wymierne korzyści zdrowotne. Każde zgubione 10 kilogramów oznacza zmniejszenie cholesterolu całkowitego o 10 proc., cholesterolu LDL o 15 proc., trójglicerydów o 30 proc. Wzrasta stężenie cholesterolu HDL (tzw. dobrego) o 8 proc., zaś ciśnienie krwi obniża się o 10-20 mm Hg.

Odchudzania nie trzeba prowadzić pod ścisłą kontrolą lekarza, choć jest wskazane by skonsultować wybraną metodę redukcji masy ciała ze swoim lekarzem podstawowej opieki zdrowotnej. Osoby z dużą nadwagą lub otyłością w trakcie odchudzania powinny również częściej niż osoby zdrowe wykonywać podstawowe badania (moczu, krwi, łącznie z poziomem trójglicerydów).

W przypadku otyłości II stopnia (BMI powyżej 40), gdy nie skutkują próby redukcji masy ciała metodami konwencjonalnymi (zmiana stylu życia, dieta, aktywność fizyczna), lekarze często rekomendują leczenie farmakologiczne (leki wypisywane na receptę, można je zażywać wyłącznie z zalecenia i pod kontrolą lekarza) lub nawet operacyjne. Warto jednak pamiętać, że nawet w tych przypadkach sukces leczenia zależy od zmiany nawyków żywieniowych i zaakceptowania przez pacjenta większej aktywności fizycznej.

Wybierając dietę nie warto kierować się modą. Najbardziej racjonalny wybór to dieta, która dostarcza organizmowi o kilkaset kalorii dziennie mniej, niż wymaga tego zapotrzebowanie organizmu.

Optymalne diety dla kobiet dostarczają 1200-1500 kcal dziennie (w przypadku siedzącego trybu życia lub aktywności fizycznej uprawianej sporadycznie).

Dla mężczyzn limit ten wynosi 1600-2000 kcal. Osoby z dużą nadwagą lub otyłością raczej rzadko uprawiają sport regularnie, ale jeśli np. strategia odchudzania zakłada codzienne marsze, basen lub rower (przynajmniej godzinę co drugi dzień), limit kalorii można zwiększyć o 100.