Można zachorować również w dorosłym wieku

Bielacze plamy mogą się pojawić na całym ciele, ale najczęściej dotyczą twarzy, grzbietów rąk oraz okolic narządów płciowych. Mogą pojawić się nagle lub stopniowo. Bardziej widoczne są latem, kiedy zdrowa skóra jest opalona.

Przyczyny bielactwa

- Plamy u chorych tworzą się, gdy organizm niszczy komórki odpowiedzialne za produkcję melaniny. Za niszczenie tych komórek (tzw. melanocytów) są odpowiedzialne komórki układu odpornościowego. W bielactwie układ odpornościowy błędnie rozpoznaje melanocyty w skórze jako obce dla organizmu i sukcesywnie je niszczy. U części osób dochodzi do ponownego pojawienia się melanocytów w odbarwionych miejscach skóry po odpowiednim leczeniu. Okres trwania choroby jest przeważnie wieloletni, ale zmiany utrzymują się często przez całe życie. Z reguły nie swędzą ani nie są bolesne - mówi dr n. med. Monika Kałowska, dermatolog, z Kliniki Ambroziak, członek European Academy of Dermatology and Venerology i Polskiego Towarzystwa Dermatologii i Wenerologii.

Najważniejsza w pielęgnacji skóry z bielactwem jest ochrona przed słońcem. - Kremy z filtrem chronią odbarwioną skórę przed oparzeniem, a także zmniejszają kontrast ze skóra zdrową, hamując jej ciemnienie - mówi.

Niestety nie są znane metody zapobiegania chorobie, bowiem do tej pory nie poznano przyczyny bielactwa. - Podejrzewa się, że ma ona związek z czynnikami genetycznymi, bowiem w 30 proc. przypadków występuje rodzinnie. Często współistnieje z innymi zaburzeniami autoimmunologicznymi: zapaleniem tarczycy, toczniem rumieniowatym, niedokrwistością złośliwą, cukrzycą, łysieniem plackowatym. Obserwuje się również związek z układem nerwowym, bowiem zmiany na skórze często pojawiają się po wstrząsach nerwowych - dodaje dr Monika Kałowska.

Bielactwo: leczenie

Leczenie bielactwa jest zazwyczaj długotrwałe i obarczone ryzykiem niepowodzenia. W każdym przypadku decyzja o metodzie leczenia zależy od szczegółowej analizy przebiegu choroby i nasilenia zmian.

Stosuje się leki zewnętrzne – sterydy, inhibitory kalcyneuryny w przypadku zmian pojedynczych, natomiast przy zmianach rozsianych fototerapię promieniami UVA lub UVB czy ostatnio laser. Stosowanie naświetlań ma przyczynić się do zahamowania reakcji autoimmunologicznej skierowanej przeciwko komórkom barwnikowym, jednak nie zawsze udaje się uzyskać poprawę. - Naświetlania stosuje się 2-3 razy w tygodniu, zazwyczaj przez kilka a nawet kilkanaście miesięcy. Jeżeli leczenie jest skuteczne, pojawiają się ogniska skóry o prawidłowym zabarwieniu, które stopniowo się powiększają. W wielu ośrodkach dermatologicznych w Polsce naświetlania są dostępne w ramach ubezpieczenia zdrowotnego - mówi dr Kałowska. Przy bardzo rozległych zmianach stosuje się również substancje odbarwiające skórę zdrową. - Są to preparaty stosowane zewnętrznie zawierające hydrochinone lub eter monobenzylowy. Ze względu na swoje bardzo silne działanie muszą być stosowane przez lekarza - dodaje dermatolog.

W leczeniu stosuje się także mikroprzeszczepy zdrowej skóry i przeszczepy melanocytów z hodowli tkankowych, wykonywane przez chirurgów. - Fragmenty  zdrowej skóry są wszczepiane w obrębie odbarwionych ognisk i stanowią źródło zdrowych melanocytów produkujących barwnik - melaninę. Jednak efekt nie zawsze zadowala pacjentów - dodaje dr Monika Kałowska.

Opisywane jest również stosowanie suplementów diety (witamina B12, witaminy C, preparatów miłorzębu japońskiego) w terapii bielactwa. Polecane są one jako domowe sposoby leczenia, wspomagające metody dermatologiczne, jednakże ich skuteczność nie jest potwierdzona w badaniach klinicznych. Jako leczenie wspomagające stosuje się leki uspokajające i przeciwdepresyjne, bowiem choroba często ma niekorzystny wpływ na psychikę pacjentów i wymaga wspomagającego leczenia psychologicznego.