Perły Dodekanezu

Simi

Powiedzenie „małe jest piękne”, jak mało kiedy pasuje do jednej z wysp greckiego Dodekanezu – Simi. Nikt, kto wybierze się na dwugodzinny rejs (koszt około 66 euro z biura podróży, indywidualnie promem 23 lub katamaranem 22 euro - tam i z powrotem) z portu Mandraki, stolicy Rodos, nie będzie rozczarowany. Wyspa, która leży niedaleko wybrzeży Azji Mniejszej na północny zachód od wyspy Rodos, ma dwa oblicza. Kiedy się dopływa promem do jej skalistych, niedostępnych brzegów, trudno przewidzieć widok, który za chwilę zaprze dech w piersiach. Białe kamienne zbocza wyspy pokrywają maleńkie kolorowe domki. Przytulne budowle z czerwonymi dachami i mikroskopijnymi balkonikami wystawione cały czas do niemiłosiernie grzejącego słońca upstrzone są miniaturowymi pudełkami klimatyzatorów, barwnymi roletami i markizami. W cieniu palm rosnących w donicach ustawionych wzdłuż maleńkiego bulwaru mieszczą się jedynie rude koty. Roślinności tu mało. Za to dużo mknących po wąziutkich ulicach czerwonych skuterów.

Zanim wysiądziemy w porcie Jialo, odległym o 7 kilometrów od Turcji, i zaczniemy penetrować tutejsze sklepiki z gąbkami (najtańsze od 1- 2 euro aż do 20 i 30 euro i więcej - w zależności od wielkości i koloru) i pachnącymi przyprawami (cena kilka euro), prom zawiezie nas na południowy kraniec wyspy do słynnego bizantyjskiego klasztoru Panormitis pod wezwaniem Michała Archanioła, patrona tutejszych żeglarzy.

Wejście do klasztoru z 1783 roku, wciąż okupowane jest przez nowych turystów, a mimo to każdy z nich dostanie na dziedzińcu kawałek świętego chleba. Aby wejść do świątyni trzeba cierpliwie przesuwać się w kolejce (kobiety powinny mieć zasłonięte ramiona i kolana, mężczyźni też nie mogą paradować rozebrani). Ale warto! Wnętrze kościoła zdobi misternie rzeźbiony w ciemnym drewnie ikonostas, a wszystkie ściany pokryte są XVIII-wiecznymi bizantyjskimi freskami. Bogactwo ornamentyki sprawia, że nie wiadomo na co najpierw patrzeć. Do tego tłok robi swoje. Trzeba uważać, by nie przeoczyć centralnej złotej ikony św. Michała Archanioła!

Koło ikonostasu stoi zwyczajna miotła. Grek, który tu przyjeżdża na pielgrzymkę chwyta za nią i omiata podłogę przed ikoną. To samo robią małe dzieci. – Miotła pomaga oczyścić duszę, wyrzucić grzechy – wyjaśniają nam Grecy. Tych mioteł jest kilka na dziedzińcu klasztoru podobnie jak i tajemniczych butelek, w których „zamknięte są” modlitwy żeglarzy i mnichów. W samym klasztorze z ozdobną dzwonnicą z 1912 roku na stałe mieszka już tylko jeden mnich. Jego współbracia nie wytrzymali bowiem codziennego najazdu podróżnych i przenieśli się na wyspę Patmos do tamtejszego klasztoru.

W klasztorze Panormitis można w Muzeum Bizantyjskim za dodatkową opłatą 2 euro obejrzeć haftowane ornaty. Znajduje się tu też coś na kształt mini muzeum folklorystycznego, w którym można obejrzeć wyposażenie wnętrza dawnego wiejskiego domu greckiego. Po przejściu krużganków klasztoru najlepiej wejść z powrotem na prom. Po godzinnym rejsie prom „Simi”  dociera do uroczego portu, który dla podróżnych otwarty jest tylko do godziny szesnastej, kiedy to odpływają wszystkie kursowe statki.

Ale zanim na miejscowym zegarze wybije ta magiczna godzina, turyści zdążą odpocząć w tawernach ze stolikami nakrytymi bordowymi ceratami i serwetami w niebiesko-białą kratkę. A sklepikarze sprzedadzą wystawione w koszach sterty jasno-beżowych i ciemnobrązowych gąbek oraz pumeksów w kształcie serduszek. Wyspa Simi zawsze słynęła z gąbek, które śmiałkowie wyławiali tutaj od dawien dawna z głębin. Nierzadko przepłacali to życiem. Na ścianach rodzinnych sklepików do dziś porozwieszane są zdjęcia przodków w historycznych skafandrach, w których niegdyś zanurzali się w głębiny Morza Egejskiego.

Kiedy turyści opuszczają wyspę, „perła” Dodekanezu, jak ją zwą Grecy, zapada w cichą noc.