Zjadajmy i ozdabiajmy

Zielone, maleńkie listki rzeżuchy są przez nas doceniane raz w roku na Wielkanoc i stanowią zazwyczaj ozdobę świątecznego stołu. 
Rzeżucha powinna na nim gościć przez cały rok, a już na pewno zimą i wczesną wiosną, kiedy trudno o pełnowartościowe jarzyny. Zawiera wiele witamin, m.in.: A,B1,C,PP i K i soli mineralnych, ponadto: żelazo, chrom, siarkę, potas, wapń i magnez. Pochodzi z Afryki i Azji, a do Polski dotarła w XV wieku. Ponoć posypywali nią chleb młodzi Persowie przed wyprawami wojennymi i polowaniami, by wzmocnić organizm. Zaś nasze babki stosowały ją jako lek na pasożyty jelit, owrzodzenia skóry czy do dezynfekcji jamy ustnej. 
Na te dolegliwości mamy dziś leki, ale wzmacniać się po zimie możemy bez chemii. Już teraz, zanim jeszcze dopadnie nas wiosenne przesilenie, warto ją włączyć do codziennego jadłospisu. Ponieważ ma sporo witaminy C, poleca się ją palaczom, którzy na ogół mają niedobory tej witaminy. Rzeżuchę powinny zajadać też kobiety w ciąży, dzieci, osoby wycieńczone. Nie powinni jej sobie żałować diabetycy, bo obniża poziom cukru we krwi, a zawarty w niej chrom wspomaga prawidłową pracę trzustki. Wskazana jest przy bronchicie, dolegliwościach reumatycznych, anemii, a także przy chorobie wieńcowej i zaburzeniach krążenia. Ma działanie moczopędne, więc wskazana osobom cierpiącym na choroby nerek. Byle nie przesadzili z ilością, bo może spowodować stan zapalny pęcherza. Ma dużo wapnia (w 100 g aż 190 mg), stąd poleca się ją w profilaktyce osteoporozy jak i samym chorym. Ponieważ jest bogatym źródłem łatwo przyswajalnego jodu, poleca się ją osobom z niedoczynnością tarczycy. Ponadto oczyszcza organizm, poprawia apetyt i wspomaga trawienie. 
Można ją dodawać do kanapek, sałatek, posypywać nią zupy, mieszać z dipami. Rzeżucha jest też świetnym kosmetykiem - poprawia wygląd skóry i paznokci oraz włosów. 
Można ją wysiewać przez cały rok, jest bardzo łatwa w uprawie, poza tym, co dla mnie niezwykle ważne, nie potrzeba żadnych nawozów chemicznych, by urosła. Trochę wody, światła i parę dni cierpliwości. Nasionka wsypuje się do garnka, zalewa wodą, a kiedy będą śliskie, należy je rozsmarować na ligninie rozłożonej na płaskim naczyniu i podlewać. Gdy urośnie, ścinamy na kanapki nożyczkami.
Ja już dziś ją posieję. W tym roku nie będzie tylko wielkanocną dekoracją. Kto ze mną?